Skinny Waffle

Evet biraz iddialı bir isim ama gerçekten adına uygun feci sağlıklı bir waffle. İçinde hiç yağ yok. Şeker ise sadece 2 çorba kaşığı kadar konuluyor. Tadını içine konulan elma ve muz püresi ile tarçından alıyor. Yağ olarak sadece makineyi yağlarken kullanacağınız kadar yağ gerekli..Hamuru oldukça yumuşak kıvamlı ama pişerken hemen toplanıyor. Bu nedenle eğer waffle makineniz yoksa tavada pancake gibi de pişirebilirsiniz. Malzemeler bardakla ölçülebilecek kadar kolay. Yalnız bu waffle’lar diğer tarifler gibi çıtır çıtır olmuyor. Uzun süre kızartılsa bile oldukça yumuşak bir dokuda oluyorlar.

Yine amatörce yaptığımız hesaplara göre bir waffle  yaklaşık 160 -180 kalori oluyor.

Malzemeler:
2 yumurta
2 Çorba kaşığı Şeker
1 fiske tuz
1/2 bardak elma püresi(biz bebek maması olarak satılanlardan aldık. bir elmayı çok az su ile pişirip ezerek kendiniz de yapabilirsiniz)
1,5 bardak süt

2 bardak tam buğday unu
1 paket kabartma tozu
1 paket vanilya şekeri
1/2 tatlı kaşığı Tarçın

1 Muz püresi (münkünse biraz beklemiş ve yumuşamış muzlardan kullanın)

skinny waffle malzemeler

Yapılışı
Önce yumurta ve şekeri iyice çırpın sonra tuz, elma püresi ve sütü ekleyin ve biraz daha çırpın. Bir kabın içinde un, kabartma tozu, vanilya şekeri ve tarçını karıştırın, ve önceden çırpmış olduğunuz yumurta – süt karışımına ilave edin. İyice karıştırın ve son olarak püre haline getirdiğiniz muzu ilave edin. Oldukça akışkan bir hamur elde etmiş olmalısınız Eğer waffle makinesine konulacak kadar sıvı değilse biraz daha süt ilave edebilirsiniz.
Şimdi waffle makinenizi en yüksek sıcaklığa ayarlayıp iyice ısınmasını bekleyin. Hamuru koymadan önce içini yağladığınızdan emin olun. Eğer makinenizin iç kısmı iyi durumdaysa sadece ilk sefer yağlamanız yetecektir. Biraz daha eski ve aşınmış makineleri arada bir iki kez daha yağlamak gerekebilir. Normal boyutlarda bir makine için waffle başına 2-3 çorba kaşığı kadar hamur koymanız yeterli olur. Daha kolay olması için büyükçe bir kaşık ile tek seferde koymanız gerekir. Hamuru sıcak makinenin içinde hızlıca biraz yaymanız yeterli, üzerine kapak kapatılınca zaten içine yayılacaktır. Bu hamur miktarından yaklaşık 8 adet waffle çıkacaktır.

Rengi iyice kızardığında (içindeki tarçından dolayı yanılabilirsiniz) hazır demektir. Şimdi üzerini isterseniz Defne’nin yaptığı gibi meyvelerle ve bademle süsleyebilir ya da sade olarak yiyebilirsiniz.

Biz kalanları küçük kalpler halinde buzluğa koyuyoruz ve daha sonra ekmek kızartma makinesinde ısıtıp yiyoruz.

Reklam

Defne’nin Tatlısı – Bir Panna Cotta Uyarlaması

Geçen hafta bir arkadaşımın blogunda bakınırken bir Panna Cotta tarifi çıktı karşıma. Panna Cotta krema ve jelatinle yapılan üzerine de meyve peltesi ile ikram edilen Defne’nin de benim de pek sevdiğimiz bir tatlı. Ebru’nun tarifi krema, yoğurt ve süt karışımı ile yapılıyordu ve bu nedenle ilgimi çekti. Hemen denedim ve çok beğendim. Ama Defne içindeki krema miktarını görünce daha hafif bir Panna Cotta denemek istedi. Ve işte sonuç:

Defne’nin Tatlısı olarak adlandırdığımız bu tatlı amatörce hesaplarımıza göre 100 kalori civarında.
Kremalı orjinal Tarif için Ebru’nun tarifini deneyebilirsiniz. Link aşağıda
http://ebruscafe.blogspot.com.tr/search/label/tatl%C4%B1lar

Bizim tarifimiz de burada:

Panna Cotta

400 ml Süt (2 Bardak)
200 gr Süzme Yoğurt
100 gr şeker
1 paket vanilya şekeri
2 tatlı kaşığı toz jelatin
(Jelatini çözmek için 5-6 çorba kaşığı su)

Meyve peltesi
200 ml (1 bardak) vişne suyu
1 çorba kaşığı (dolu) Buğday Nişastası
1 Avuç Kırmızı meyve (Çilek, Frambuaz, böğürtlen ya da Vişne)

Panna Cotta’mızı hazırlamak için önce sütü bir tenecerede kaynama noktasına kadar ısıtıyoruz. Çok fazla kaynatmadan hemen ateşten alıp şeker ve vanilya şekerini ekliyoruz.
Bu karışım bir kenarda biraz ılınırken biz jelatini hazırlayacağız. Tariflerdeki miktarlar üreticinin reçetesine göre değişebilir ama normal şartlarda bize 2 tatlı kaşığı toz jelatin yetecektir. Daha önce hiç jelatin kullanmamış olanlar için bu kısmı biraz detaylı yazacağım. Toz jelatini bir fincana koyup üzerine 5-6 çorba kaşığı su ekleyin. 5 dakika kadar şişmesini bekleyin. Şimdi bu fincanı içi 2 parmak su ile doldurulmuş küçük bir tencerenin içine oturtun ve su banyosunda jelatini ısıtmaya başlayın.  Jelatin tamamen çözündüğünde, şeffaflaştığında hemen ateşten indirin çünkü 100 derecenin üzerinde jelatin jelleştirme özelliğini yitiriyor. Şimdi çözünmüş olan jelatini de bir kenarda birkaç dakika soğumaya bırakalım ve bu arada süzme yoğurdu süte ilave edip iyice karıştıralım.
Şimdi son aşamada jelatin fincanının içine ılık süt yoğurt karışımından bir kaç kaşık ilave edip sıcaklıklarının birbirine yaklaşmasını sağlayalım. Ve sonunda jelatini ılınmış olan süt karışımının içine döküp bir çırpma teli ile güzelce karıştıralım. Ama fazla köpük oluşturmayın çünkü jelatin sayesinde oluşan köpükler kalıcı oluyor ve tatlının dokusunu bozuyor.

Malzemeyi 8 küçük tatlı kasesine paylaştırın ama tam doldurmayın çünkü üzerine bir de meyve peltesi gelecek. Daha büyük porsiyonlar isterseniz 6 kaba paylaştırın. Şimdi Panna Cotta’nızı buzdolabına koyup jelatinin etkisi ile sertleşmesini bekleyin, yaklaşık 2 saat sürebilir.

Pelte yapmak için ben bir çorba kaşığı buğday nişastasını birkaç çorba kaşığı vişne suyuyla ezip kalan vişne suyunu büyükçe bir cezveye koyup ısıtıyorum ve kaynadığı anda ocaktan alıp ezilmiş nişastayı karıştırıp sonra bir taşım daha kaynatıyorum. Hafif kıvamlı bir sos haline gelmesi gerek. Çok katı olursa biraz daha su ya da vişne suyu ilave edin. Çok sıvı olursa da biraz daha nişasta ezip aynı işlemi tekrarlayın.

Son aşamada katılaşmış olan panna cotta porsiyonlarının üzerine meyvelerinizi koyup onun üzerine de peltenizi dökün. Kış günlerinde sos henüz sıcakken de servis yapabilirsiniz ama soğutulmuş olarak daha güzel.

Brokolili, Somonlu Kiş

 

Unutun, bugüne kadar bu blog’ da sizlerle paylaştığım birbirinden nefis bol kalorili lezzetleri unutun. Bugünden itibaren sizinle yeni bir yolculuğa çıkıyoruz.

Büyük kızım Defne uzunca bir süre önce kilo vermeye karar verdiğinde bu işin üstesinden gelebileceğinden pek emin değildim. Şimdi aradan geçen 2 yıl içinde sağlıklı bir şekilde kilolarını vermeyi başarmış ve bu süreçte sporun yanı sıra sağlıklı beslenmeyi hayat tarzı haline getirmiş bir genç kız var karşımda. Hem de evinde sürekli pastalar, kekler kurabiyeler pişirilmesine rağmen kendi beslenmesinden taviz vermeyen, gerektiğinde kendi yemeğini kendisi yapacak kadar azimli bir genç kız…

Aynı zaman diliminde annem ve babam da yıllardır şikayetçi oldukları kilolarını Karatay diyeti ile  birer birer verdiler. Her gün yaptıkları uzun yürüyüşler ve beslenme planlarında yaptıkları radikal değişimlerle birkaç yıl  öncesine göre çok daha sağlıklı bir hayat sürüyorlar. 

Bu kadar azim karşısında benim de daha fazla kayıtsız kalmam mümkün değildi.  Çok ani ve radikal değişimler konusunda başarılı değilim ama Defne’ nin de desteği ile bundan sonra daha sağlıklı yemekler ve kekler yapmaya çalışıyorum. Bu yolculuğu sizlerle paylaşırsam motivasyonumun daha yüksek olacağını düşünüyorum. Kim bilir belki burada paylaştığımız yemekler yeni başlangıçlara ilham kaynağı olur.

Bu vesile ile ilk paylaşacağımız tarif: Somon ve brokolili bir kiş tarifi. Kiş’ler aslında genellikle sebze, jambon ya da et dolgulu üzerine de krema ve yumurta karışımdan oluşan bir sos dökülen bir tür tart.  Biz elimizdeki tarifi Defne’nin istekleri doğrultusunda epeyce modifiye ettik ve aşağıdaki tarifi oluşturduk

.

Somon ve brokoli ile Kiş

Malzemeler:
(Hamur için)
250 gr Tam buğday unu
125 gr Tereyağı
1 çay kaşığı Tuz
1 Yumurta

(Dolgu için)
400 gr Brokkoli
1 adet ince kabak
400 gr Somon fileto(kılçıksız,derisiz)
3 Yumurta
150 gr Süt
Tuz, karabiber

Kiş hamuru için unun içine küp küp kestiğiniz soğuk tereyağını, yumurta ve tuz ile karıştırın ve çok ısınmasına fırsat vermeden hızlıca yoğurarak bir hamur topu yapın.  Bu Hamuru streç folyoya sararak yaklaşık yarım saat buzdolabında bekletin.
Siz de bu arada küçük parçalara ayırdığınız brokoliyi ve küçük parçalara kesilmiş kabağı çok az tuzlu suda yaklaşık 5 dakika pişirip hemen soğuk sudan geçirerek süzün. (Sebzelerin daha yumuşak olmasını tercih ediyorsanız birkaç dakika daha ilave edebilirsiniz)

Yaklaşık 26 cm’lik tart kalıbınızı (varsa dibi çıkarılabilen kalıbınızı kullanabilirsiniz yoksa kenarları yüksekçe herhangi bir kalıp olabilir) yağlayıp hamurunuzu dolaptan çıkarın. Tart hamurunun biraz gevrek olmasını istiyorsanız çok fazla mıncıklamadan kalıbın içine girmesi gerekiyor. Ben bu işlem için hamuru yağlı kağıdın arasında ya da streç folyonun arasında bir merdane yardımı ile açıp yağlanmış kalıbın içine yerleştiriyorum. Kenarlardan sarkan kısımları kesiyorum (eğer fazlaysa artanları bir folyoya sarıp buzluğa atıyorum, 3 – 4 kez artan hamurları birleştirip yine bir kiş yapabiliyorum) Son olarak bir çatal yardımı ile hamurun üzerine birkaç delik açıyorum(içinde kalan havadan dolayı kabarmasın diye).

Şimdi brokoli, kabak ve somonu hamurun üzerine yerleştirin. 3 yumurta, süt ve biraz tuz ve karabiberi çırpıp malzemelerin üzerine dökün.

Orta ısıdaki fırında(175 C) yaklaşık 35 -40 dakikada pişirin. Fırından aldığınızda sıvı malzeme katılaşmış olmalı, eğer değilse fırının ısısını düşürüp biraz daha pişirin. Üzeri hafifçe kızarmaya başladığında ve içindeki sıvı malzeme katılaştığında Kiş’ iniz hazır demektir. Afiyet olsun!

 

RomA – AmoR ve cantucci tarifi

Bu yıl bizim kızların isteği üzerine tatilimizi Roma’da geçirdik. Bu fikir aslında geçen kış hep beraber “Ye – Sev – Dua et” filmini izledikten sonra oluştu ve  10 günlüğüne Roma’ya gidip bu güzel şehri gezmek, boş zamanlarımızda da leziz yemekler yemek, nefis dondurmalar tatmak isteği hepimizi sardı. Tek sorun tatilimizin Temmuz ayının ortalarına denk düşmesi ve bu mevsimde Roma’nın epey sıcak olması konusundaki uyarılardı. İzmir gibi bir şehirden oraya gittiğimize göre bunun pek sorun olmayacağını düşünmüştük ama Roma’nın meşhur nemli sıcağı bizi epey zorladı. Öğlen saatlerini kiraladığımız eve dönerek ya da nispeten serin ve gölgeli bir restoranda dinlenerek geçirmeye çalıştık. Şehri gezmek için zaten en uygun saatler sabahın erken ya da akşamın geç saatleri. Çünkü günübirlik turlarla gelenler genelde öğlene doğru gelip akşam saatlerinde şehirden ayrılıyorlar. Böylece hem aşırı kalabalıktan hem de sıcaktan biraz olsun korunmak mümkün. Roma pahalı bir şehir gibi görünse de Roma’da kesinlikle para harcamayacağınız 3 şey var.
Kiliseler: Roma’nın her tarafı hem mimari açıdan, hem içindeki sanat eserleri açısından çok önemli Kiliselerle dolu. İtalya’nın başka herhangi bir şehrinde ya da bazı avrupa şehirlerinde böylesine önemli kiliseleri gezmek için giriş ücreti ödemeniz muhtemeldir. Ama Vatikan’ın Roma sınırları içinde yer alması ve her yıl binlerce hıristiyan’ın bu şehre hacı olmak için gelmesi sebebi ile Roma’daki tüm kiliseler ücretsiz gezilebiliyor. Vatikan’daki San Pietro bazilikasını gezmek için her ne kadar 1 saat kadar sıra beklemek gerekse de giriş ücretsizdi. Ve içerideki ihtişam inanılmazdı.
Çeşmeler: Roma imparatorluğundan beri aynı bizdeki Hayrat çeşmeleri misali hali vakti yerinde olan kişiler şehrin pek çok yerine fıskiyeli havuzlar ve çeşmeler yaptırmışlar. Bunların pek çoğunu da Bernini gibi meşhur sanatçılara yaptırmışlar. Yani bu usta sanatçıların eserlerini görmek için para ödemenize gerek yok. Bu fıskiyeli havuzların da çoğunun suyu içilebilecek kadar temiz. Bunun sebebi de Roma şehrinin müthiş su kaynakları üzerine kurulmuş olması ve çeşmelerden akan suyun da bu temiz kaynaklardan geliyor olması.

Su: Roma’lılar fıskiyeli süs havuzlarının yanısıra şehrin her tarafını su içmek için çeşmelerle de donatmışlar. Şehrin sokaklarında dolanırken adımbaşı rastlayacağınız bu çeşmelerden eğilip su içen her yaş ve statüden insanla karşılaşabilirsiniz. Aşağı doğru bükülmüş olan çeşmenin ucunu bir parmağınızla kapatınca borunun üst kısmındaki bir delikten su ileri doğru fışkırmaya başlıyor ve buradan rahatlıkla su içebiliyorsunuz. Üstelik su sürekli aktığı için buz gibi… Biz yanımızda sürekli küçük bir plastik şişe taşıdık ve gördüğümüz çeşmelerden su doldurarak  günlük ihtiyacımızı giderdik. Bunun bizi ne kadar büyük bir masraftan kurtardığını bu tür şehirlerde gezmiş olanlar bilir. Fırsatçı sokak satıcıları küçük bir şişe su için bazen 2.- Euro’ya kadar ücret talep edebiliyorlar! Su olayı o kadar önemli ki umumi tuvaletlerdeki lavaboların suyu içilemiyorsa tuvalete ayrıca içme suyu akıtan özel bir alet bile koymuşlardı (Vatikan müzesi tuvaletleri).

Daha önceki Barselona yazımda olduğu gibi yine maddeler halinde yazacağım. Roma büyük bir şehir ve herkesin her yeri görmesine imkan yok.  4 kişilik bir aile ile seyahat edince herkesin isteklerine uyabilmek için biz yelpazeyi epey geniş tuttuk ve normalde Roma’ya birkaç günlüğüne giden turistlerin pek uğramadığı hayvanat bahçesine bile gittik. Ama pek çok kişinin mutlaka görmeyi düşüneceği Capitoline müzelerini ziyaret edemedik. Ben burada bizim gezip gördüğümüz ya da az çok fikir sahibi olduğumuz konularla ilgili yazacağım. Yazının tamamını okuyabilir ya da sadece ilginizi çeken maddeleri dikkate alabilirsiniz.

Ulaşım: İzmir’den ne yazık ki direkt giden bir havayolu bulamadık. Birikmiş millerimizi kullanmak istediğimiz için önce Türk Hava yollarını aradık ama millerimizle satın alabileceğimiz koltuk sayısının (yeterli milimiz olduğu halde) 2 ile sınırlı olduğunu öğrenince THY’na sinirlenip Pegasus ile uçmaya karar verdik. İlk kez Sabiha Gökçen aktarmalı olarak uçtuk ve çok memnun kaldık.  Aktarmalı uçuşlarda aradaki zamanınız az ise havalimanının çok büyük olması sorun yaratabiliyor.  Sabiha Gökçen bu açıdan çok uygun bir havalimanı. Hem her türlü konfora sahip yepyeni bir bina hem de her yerine kolaylıkla ulaşılabiliyor. Pegaus bağlantılar konusunda bizi hiç üzmedi tüm uçuşlarımız vaktinde kalktı ve fazla beklemeden diğer uçuşumuza yetiştik. Roma’da Lazio bölgesinde bir ev kiralamıştık ve ev sahiplerimizden havalimanından kalkan direkt bağlantılı bir tren olduğunu öğrenmiştik.  Havalimanından şehir merkezine giden trenler normal şehiriçi tarifesinden farklı olarak 8.- Euro çünkü Fumicio havalimanı şehrin epey dışında.. Şehiriçinde ise otobüs ve metrolarda aktarmalar dahil 100 dakikalık bir bilet 1,5.- Euro.  Günlük sınırsız bilet 6.- Euro. Bunun dışında 3 günlük ve 7 günlük tarifeler var. 10 yaşına kadar tüm çocuklar neredeyse her yerde ücretsiz seyahat ediyor. Yani tam anlamı ile Bambini sever bir ülke. Havalimanından Tren bağlantıları oldukça iyi ve konforluydu. Trenler için biletinizi önceden alıp binmeden önce her peronda bulunan makinelerden birine damgalatmayı unutmayın. Yoksa aldığınız biletin hiçbir anlamı kalmaz, bir kontrol olursa ceza yersiniz. Eğer ille de taksiye bineceğim derseniz Fumicio havalimanı için fix tarifeler var. Gideceğiniz bölgeye göre 40.- / 50.- Euro ödemeniz gerekebilir.  Metro ve otobüs biletlerinizi ise her metro istasyonunda ve bazı otobüs duraklarında bulunan makinelerden alabilirsiniz. Her otobüs durağında makine bulunmadığından bir sonraki yolculuğunuz için cebinizde fazladan bir bilet bulundurmakta fayda var.

Konaklama: Son yıllarda yaptığımız tüm seyahatlerde olduğu gibi bu sefer de bir apart daire kiralamayı tercih ettik. Bu kez http://www.housetrip.com üzerinden  http://www.housetrip.com/de/ferienwohnungen/107829 bağlantısından fotoğraflarını görebileceğiniz 2 odalı daireyi tutmuştuk. Havalimanı ile tren bağlantısı şehir merkezine otobüs ve metro bağlantıları için mükemmel konumda bir daireydi. Yüksek sezonda 1 gecelik konaklama yaklaşık 94.- Euro. Lazio bölgesinin alışveriş caddesi Libia street üzerinde İtalya’da görebileceğiniz tüm markaların mağzaları (Benetton, stefanel, yamamay, coin vs.) harika bir fırın ve bir pastane ayrıca birkaç süpermarket ve bir de her gün açık olan üstü kapalı bir mercato / pazaryeri vardı. Alışveriş için gayet yeterliydi. Apart dairede kalınca canımızın istediği saatte kahvaltı yapıp, restoranlardan sıkıldığımızda evde yemek yapma şansımız oldu. Çocuklarla seyahat edince bu gerçekten büyük bir ihtiyaç olabiliyor.

Alışveriş: İtalya denildiğinde ilk akla gelenler pizza, makarna ve dondurma ise arkasından da alışveriş geliyor galiba. Biz pek takılmamaya çalıştık ama havalimanındaki taxfree kuyruğunu görünce bu meselenin bazı kişiler için ne kadar önemli olduğunu anladık. Zincir giyim mağzalarının istilasına uğramış 3 km uzunluğundaki via del Corso’yu ilk gün komple yürüdük ve inanın kayda değer birşey göremedik. Arka sokaklarına dalmak daha eğlenceli. Yine o civardaki Via Condotti ve onun paralelindeki birkaç sokak inanamayacağınız kadar pahalı butiklere ev sahipliği yapıyor ve alışverişten çok vitrin bakma keyfi yapılıyor. Roma belediyesi çok yerinde bir kararla şehiriçinde büyük alışveriş merkezleri yapılmasına izin vermiyor. Bu şekilde yerel küçük işletmeleri, özel butikleri, tasarımcıları korumaya çalışıyor.  Var olan birkaç büyük alışveriş merkezi de şehrin dış mahallelerinde bulunuyor. Biz ise halen şehir merkezindeki parkları, okulları, stadyumları yıkıp AVM yapma telaşındayız..Ne diyelim.. Darısı bizim yöneticilerimizin başına!!

Ama eğer evinize bir espresso cezvesi almayı düşünüyorsanız 1000’lerce model arasından seçim yapabileceğiniz bir yer burası. Biz evimizde bir makine olduğu halde sunumlardan etkilenip bir tane aldık. Bu arada bir marketten aldığımız Lavazza’nın espresso kahvesine de bayıldık. Espresso’nun yanında ya da meşhur tatlı şaraplarının yanında ikram edilen bademli biscotti kurabiyesi “cantucci” tarifi de aşağıda.. Piazza Navona: Roma’nın belki de en meşhur meydanlarından biri olan Navona meydanı’nın bulunduğu yerde daha önce bir Stadyum bulunduğundan meydanın çok düzgün bir oval şekli var. 17. yüzyıl ortalarında Roma’nın pek çok yerinde olduğu gibi papalardan biri meydanın ve etrafının düzenlenmesi işini o dönemin en meşhur sanatçılarından Bernini’ye vermiş.  Meydan’ın tam ortasında bulunan Fontana dei Quatro Fiumi (dört nehir çeşmesi) de Bernini tasarımı. Her figür, yapıldığı dönemde (1651’de) dünyanın dört büyük nehri olduğu düşünülen nehirlerden birini temsil etmekte. Afrika kıtasını temsilen Nil Nehri, Avrupa kıtasını temsilen Tuna nehri, Asya kıtasını temsilen Ganj nehri, Amerika kıtasını temsilen de Plate nehri’ni simgeleyen figürler ve bu figürlerin tam ortasında bence aslında oraya pek yakışmamış olan bir  Mısır obeliski bulunuyor. Bu meydanın ortası gece gündüz çalışan sokak sanatçıları ile dolu. Eğer bir karikatürünüzü çizdirmek istiyorsanız 10 – 20.- Euro, bir portre çizdirmek istiyorsanız en az 40.- Euro’yo gözden çıkarmalısınız. Meydanın etrafında ise irili ufaklı onlarca cafe, restoran ve hediyelik eşya dükkanı var. Roma’da rastladığımız en iyi 2 oyuncak mağazasının da bu meydanda olduğunu yazayım ki çocuklu aileler nereye gideceklerini bilsinler. Meydanın hemen etrafındaki restoran ve cafe’ler çok hoş olmakla beraber arka sokaklarda bulunan cafe/restoranların fiyatlarının daha makul olacağını yazmama gerek var mı bilmiyorum.. Piazza Venezia: Kaldığımız evden en kolay otobüs bağlantısı bizi direkt olarak Piazza Venezia’ya getirdiği için neredeyse her gün bu meydandan geçtik. Meydana hakim bir görüntüsü olan Vittorio Emanuele anıtı / kısaca Vittoriano ya da meçhul asker anıtı 19. yüzyılda kurulan italyan birliğinin anısına yapılmış yani aslında Roma’daki en yeni eserlerden biri. Bence anıtı yaptıran yöneticilerin bir tür aşağılık kompleksi varmış ve en büyük eseri yapalım diye ciddi bir çaba harcanmış.  Amerikalılar bu anıtla “düğün pastası” diyerek inceden dalga geçerlermiş. Doğrusu anladığım kadarı ile Romalılar da pek sevememişler bu eseri.. Terasına çıkınca (asansöre binmek şart değil bence) hoş bir Roma manzarası var. Bu anıtın en kötü özelliği hemen arkasında yer alan Roma imparatorluğunun kalbi olan Capitoline tepesini görünmez kılması. Bu tepenin adı “dünyanın başı” anlamına gelen “caput mundi” den geliyor ve bugün ingilizcede başkent anlamında kullanılan “capital” kelimesi de bu iki kelimeden türemiş. Bu tepe Roma imparatorluğunun ruhani ve siyasi merkezi olup tepenin hemen arkasından başlayan “Roman Forum” (Antik Roma kenti) kalıntıları ilerideki Colosseum’a kadar devam ediyor. Bu tepenin üzerinde  bulunan karşılıklı iki saray binasında daCapitoline müzeleri bulunuyor. Antik heykellere meraklıysanız şehirdeki en iyi müzelerden biri olduğu söyleniyor. Biz buraya girmedik. Bu tepede ayrıca Roma’nın kuruluş hikayesinde bahsi geçen Remus ve Romulus kardeşleri emziren dişi kurt heykelini de görebilirsiniz Ama öyle çok büyük birşey beklemeyin epey küçük bir heykel. Yine Vittoriano’nun gölgesinde kalan bir bina da Santa Maria in Araoceli kilisesi, dik merdivenlerle ulaşılan Roma’nın en eski bazilikalarından biri.  Vittoriano anıtının terasından da ulaşılabiliyor. Piazza Venezia’da bulunan Palazzo Venezia bir dönem Mussolini’ye de ev sahipliği yapmış. Şimdilerde  ise 15. yüzyıla ait dini eserler, bronzlar, silahlar ve manastır eczanesinden kaplar görebileceğiniz bir müze’ye ev sahipliği yapıyor. Biz girmedik.

Piazza del Popollo: Piazza Venezia’dan başlayan Via del Corso caddesi yaklaşık 3 km boyunca dümdüz devam eden, üzerinde başta İtalyan giyim markaları olmak üzere her türlü markanın mağazalarının bulunduğu bir cadde. Bu caddeyi sonuna kadar yürüdüğünüzde Piazza del Popollo yani “Halk meydanına ulaşıyorsunuz”.  Papa lll. Paul (yine bir Papa) tarafından düzenlemesi yaptırılan bu meydan yine oval biçimli ve ortasında da yine bir havuz var. Bu meydanın Roma’nın merkezi olduğu söyleniyor. Meydanın bir ucunda bulunan heybetli giriş kapısı “Porta del Popollo” yine Bernini’nin eseri. Zaten Bernini Roma’nın yarısını inşa etmiş desek yeri var. Barselona için Gaudi neyse Roma için Bernini o demek.

Campo de’Fiori: bu sevimli meydanın ortasında her gün sabahtan öğlene kadar bir sebze meyve pazarı kuruluyor. Civarda orjinal birkaç mağaza da var. Bu bölge şehrin eski işçi mahallesine bağlandığından fazla lüks olmayan bir mahalle ama bence giderek turistikleşiyor.  Navona meydanı ile Campo de’Fiori arasında kalan ara sokaklarda kaybolmayı göze alarak dolaşmak çok keyifli. İspanyol Merdivenleri ve Piazza di Spagna: Meydan ve merdivenler adını 17. yüzyıldan beri orada bulunan İspanyol Büyükelçiliğinden alıyor. Bu arada Büyükelçilik demişken ilginç bir bilgi de vereyim, Roma’da pek çok ülkenin iki büyükelçiliği bulunuyor. Biri İtalya için diğer Vatikan için. Vatikan ülkesinin toplam yüzölçümü 1.5 km2 olduğundan bu ülkenin büyükelçilikleri de Roma’da bulunuyor. İspanyol merdivenleri pek çok filmde başrol oyuncularını ağırladığından olsa gerek fazlasıyla(bence çok da görkemli bir halleri yoktu) bir üne kavuşmuş. Merdivenler aslında Pincio tepesinde bulunan Trinita dei Monti kilisesine ulaşmak için yapılmış ve bu kilise Fransızlar tarafından yaptırıldığından İspanya ile bir alakası yok. Merdivenlerin asıl adı da Kilise ile aynı adı taşıyor ama her nedense bu merdivenlerin adı İspanyol merdivenleri olarak kalmış. Merdivenlerin hemen önündeki fıskiyeli Havuz baba Bernini’nin son eseri ve 1598 Noel günü meydana gelen büyük sel felaketinin anısına bir tekne şeklinde tasarlanmış. İspanyol Meydanı Roma’nın en pahalı mülklerinin bulunduğu meydanmış. Zaten etraftaki lüks mağazalardan da anlaşılıyor.  Bu meydandan başlayan via Condotti de en lüks markaları birarada bulabileceğiniz bir sokak. Sokağın hemen başlangıcında bulunan “Cafe Greco” İtalya’nın en iyi espresso’sunu yapma iddiasında. Küçücük bir dükkan olduğu ve içerisi tıklım tıklım turistlerle dolu olduğundan biz orada kahve içmeyi tercih etmedik. Trevi Çeşmesi: Biz dondurmacı San Crispino’yu ararken ara sokakların birinden karşımız çıkıveren bu çeşme’nin Fontana di Trevi olduğunu hemen anladık.  Etrafında müthiş bir kalabalık, bir kısım insan çeşmeye para atarak Roma’ya bir daha gelmeyi garantilemeye çalışırken bir kısım da onların fotğrafını çekmeye çalışıyor. İşte burası ancak Trevi çeşmesi olabilirdi. Bir Barok sarayın arka duvarına inşa edilen Çeşme adını o zamanlar bu minik meydana çıkan “3 yoldan alıyor. Tre (üç) Vi ( via yani yol) şimdilerde bu meydana ulaşan yolların sayısı artmış (sanırım 5 olmuş) ama meydan fazla büyük değil ve kalabalıktan dolayı insana sıkıntı veren bir ortam var. Okyanusları ve okyanusun hallerini sembolize eden figürlerle süslü bu Çeşme’yi yine Bernini’nin tasarladığını söylemeye gerek yoktur sanırım..

Trastevere ve Porta Portese bit pazarı: Roma’da bir akdeniz kentinde olduğunuzu en çok hissedeceğiniz bölge aynı zamanda şehrin en iyi restoranlarının da bulunduğu trastevere bölgesidir. Burada her zevke ve her keseye uygun onlarca restoran ve lokanta var. Walkingtours rehberimize akşam için bir restoran tavsiyesi sorduğumuzda da bize tek verdiği cevap “trastevere”ye gitmelisiniz oldu. Bizim Trastevere ile ilk buluşmamız sabahın erken bir saatinde oldu. Çünkü her pazar burada kurulan bit pazarı için erken saatlerde gelinmesi tavsiye ediliyor. Biz de tavsiyelere uyup sabah 7.30’da yollara düştük. Yol üzerindeki bir pastanede yaptığımız bir italyan kahvaltısından sonra (kahve+çörek) bit pazarına ulaştığımızda pek de matah bir pazar olmadığını farkettik. Pazarın büyük bir bölümü aşırı turistik, çoğu çakma olduğu anlaşılan tekstil ürünleri ile bizim bostanlı pazarını andırıyordu. İkinci el eşyaların, kolleksiyon madeni paraların ve hatta oyuncakların satıldığı bölüm ise ne heyecan verici olmaktan çok uzaktı.

Termini: Roma’nın merkez tren istasyonu ve istasyonun bulunduğu bölge.  Tren istasyonunun hemen önünde de pek çok otobüs’ün ana durağı var.Civar semtleri yoksulluğun gözle görüldüğü insanın kendini pek de emniyette hissetmediği sokaklarla dolu. Özellikle gece geç saatlerde dolaşmak için pek uygun bir semt değil. Vatikan: Roma şehir merkezi’nin tam karşısında Tiber nehrinin batı kıyısında bulunan Vatikan şehri 1929’da bağımsız bir devlet olmuş. Toplam yüzölçümü 1,5 km2 civarında olan bu devletin kendisine ait bir radyo istasyonu, günlük gazetesi, posta hizmetleri,ve tuhaf giyimli muhafızlardan oluşan bir güvenlik ordusu bulunmakta. Bu arada muhafızların komik kıyafetlerine bakıp onları hafife almayın. Vatikan ülkesinde kurallara uygun olmayan en ufak hamlenizde gözünüzün yaşına bakmayacaklarından emin olabilirsiniz.

Castel Sant’Angelo: Tiber nehrinin üzerindeki melekler köprüsünden Vatikan’a doğru ilerlerken karşınıza çıkan bu heybetli kale kuşatma zamanlarında Papaların kaçmasına olanak sağlayacak şekilde Vatikan’a yeraltı koridorlarıyla bağlıymış. Şimdilerde içerideki zindanları da görebileceğiniz bir müze.

Piazza San Pietro: Muhtemelen sadece Roma’nın değil tüm dünyanın sayılı meydanları arasında yer alan bu meydan da (tabii ki) Bernini tarafından tasarlanmış.  San Pietro Katedralinin iki yanından çıkan sütunlardan oluşan sembolik kolları ile tüm dünyayı kucaklaması istenmiş.  San Pietro Bazilikasını görmeyi düşünüyorsanız bu meydanda zaten epey vakit geçireceksiniz demektir. Biz öğlen sıcağında yaklaşık 1 saat sıra bekledikten sonra girebildik. Bu arada giriş ücretli değil. Bu bekleyiş sadece gerekli güvenlik önlemlerinden dolayı.

San Pietro Bazilikası: Roma’da görülmesi gereken en önemli kilise sayılan bu kilise Katolik kilisesinin ilk tapınağı. Aziz Peter’in mezarının bulunduğu yere inşa edilmiş. 41,5 metrelik çapı ile Roma’nın en büyük kubbesi olan bu bina aynı zamanda Roma şehir merkezindeki en yüksek bina. Şehrin silüetini bozmamak için bu kiliseden daha yüksek binalar yapılmasına izin verilmiyor. Şehir planlamacılarının, meslek odalarının tüm çırpınışlarına rağmen şehirlerimizin her tarafını dev kulelerle donatan belediyelerimize de buradan seslenmiş olayım.. Bazilikanın iç mimarisi de içinde bulunan eşsiz heykeller de son derece etkileyici ve ne kadar sıra olursa olsun mutlaka görülmesi gereken bir yer. Sağda Michelangelo’nun sadece 24 yaşında tamamladığı “Pieta”sı.

Vatikan müzeleri: Roma gezimiz boyunca yanımızdan hiç ayırmadığımız Alfa yayınlarının “cepte gezi rehberi” vatikan müzeleri için şöyle yazmış: Eğer Roma’nın diğer müzelerinden birinde hayal kırıklığına uğradıysanız bunun nedeni muhtemelen Vatikan’dır. ”  Biz de bu nedenle başka herhangi bir müzeye gitmeden önce Vatikan müzelerini görmeye karar verdik. Bilet kuyrukları için yapılan uyarıları dikkate alıp biletimizi www.vatikan.va sitesinden temin ettik. Online rezervasyon için kişi başına ekstra 4.- Euro ödedik (Giriş 15.- + 4.-=19.-) ama müzeye geldiğimizde kalabalığın çok da fazla olmadığını farkettik. Belki de ziyaretçilerini genel olarak internet satışına yönlendirdikleri ve internet biletlerinin girişlerini de belli saat dilimleri ile yaptırdıkları için artık kapıdaki kuyruklar eskisi kadar korkunç değil. Bu nedenle eğer biletinizi önceden alma imkanınız yoksa bile kapıdan bilet almayı deneyebilirsiniz. Sonuçta Vatikan’da gördüklerimizden sonra bir müddet başka bir müzeye gitmeden de yaşayabileceğimize karar verdik. Vatikan müzeleri hakkında bugüne kadar pek çok şey duymuş, kitaplar okumuştum ama doğrusu böyle bir ihtişamı yine de beklemiyordum. Gerçek bir sanatseverin aylarca içeriden çıkmadan yaşayabileceğine eminim. Bizler en merak ettiklerimizi kaçırmamaya dikkat ederek tüm binaları tavaf ederken tüm dünyanın nasıl bir soyguna tabii tutulduğunu da daha iyi anladık. Antik Yunan, Mısır, Aztekler, Afrika ve Anadolu… her yerden eserler göz kamaştırıcı salonlarda sergileniyor. İzmir Selçuk müzesinde gördüğümüz Anadolu’lu Artemis’in bir benzerini de burada gördük. Sergi Salonları aslında aynı zamanda bir zamanlar Papaların yaşadığı saraylar ve  bazıları orada yaşamış olan Papa’nın adı ile anılıyor.  Papa’lar zamanın ünlü sanatçılarına salonlarının duvar süslemelerini, heykellerini yaptırmışlar ve mesela bugün hala hayranlıkla gezilen “Raphael odaları” ortaya çıkmış.  Raphael odalarında başlayan basamaklardan inince de kendinizi Sistine Şapel’inde buluyorsunuz. Fotoğraf çekiminin yasak olması, Sessizlik için sürekli uyaran görevliler ve aşırı kalabalık olmasaydı burada daha uzun zaman geçirmek isterdik. Duvarlar ve tavan aralarında Michelangelo’nun da bulunduğu Rönesans’ın pek çok ünlü ressamı tarafından dekore edilmiş.  Bu yapı Papa’nın resmi olarak kendisine ayrılmış şapel’i ve kardinaller meclisinin yeni Papa’yı seçmek için toplandığı yer. Biz resimlere biraz bakmakla yetinip müze kütüphanesinden resimli bir kılavuz almayı uygun gördük. Vatikan için aslında şunu söylemek isterim; Herşey harikaydı ama bana sorarsanız bu “ihtişam” hiçbir “Din”e yakışmıyor! Pantheon: İşte Roma’da gezdiğimiz yerler arasında açık ara farkla beni en çok etkileyen yapı… Pantheon’la ilk karşılaşmamız yine çok tesadüfi oldu. Ara sokaklarda dolaşırken birden kendimizi bir meydanda bulduk. Ve karşımıza çıkan renksiz taş yapıya dikkatle bakınca buranın Pantheon olduğunu farkettik. Orjinal olarak Pan  = Tüm Theon= Dinler yani “tüm dinler”e adanmış bir tapınakken Hırıstiyanlığın kabulü ile Roma’daki tüm tapınaklar gibi burası da bir kilise’ye dönüştürülmüş. Yine de dış duvarlarındaki mermer ve bronz süslemelerin çalınıp başka yerlerde değerlendirilmesi yazgısından Pantheon bile kurtulamamış. . MS.125 yılında imparator Hadrian tarafından yeniden inşa edilen Pantheon çalınmış süslemelerinin dışında aynen korunmuş. Yükesekliği ve çapı eşit(43 mt) olan bu tapınağın hiçbir penceresi yok. Böylece tüm taşıyıcı kolonlar duvarlara gizlenerek içerideki dev alanda hiçbir kolon olmaması sağlanmış. İçeriye ışık girmesi için tavanın tam ortasında 9 mt çapında bir delik bırakılmış. Buraya da herhangi bir koruyucu takılmayarak içerinin havalandırılması da sağlanmış. Yağmurlu günlerde tavandan içeriye yağmur yağıyor ve yağmur sularının da içeriye yayılmaması için zeminde özel delikler ve bir drenaj sistemi yapılmış.  Biz yağmurlu bir havada da içeriyi görme fırsatı yakaladık. Çok hoş bir ortamdı. Gerçekten de Vatikan’ın tersine burada bence asıl içerideki sadelik ve doğallık insanı etkiliyor. Colosseum/ Kolezyum: Roma’nın bu belki de en tanınmış tarihi arenası için kombine biletler satılıyor (Kişi başı 12.- Euro). Colosseum+Roman Forum (Antik Roma kenti kalıntıları) + Palatine tepesi. Yaptığımız küçük bir araştırma sonucunda sabah erken saatlerde gidilirse rezervasyonlu internet bileti almaya gerek olmadığına karar verdik. Gerçekten de sabah 9.30’da sıraya girip yaklaşık 25 dakikada içeriye girdik. Efes, Bergama ya da  Aspendos Antik kentlerini ve tiyatrolarını defalerca gezmiş biri için bu yapı o kadar da etkileyici olmayabilir. Ama 2000 yıldır süren bir talana rağmen bu kadarının korunmuş olması bile etkilyici. Restorasyon bazı yerlerde biraz rahatsız edici olsa da onlarca romana ve filme konu olmuş, Roma imparatorluğunun en vahşi eğlencelerinin yapıldığı arenasının içinde olmak, vahşi hayvanlarla gladytörlerin savaştırıldığı alanı görmek insanı etkiliyor. Colosseum adını bir zamanlar yapının ön tarafında bulunan 50 mt uzunluğundaki  dev güneş tanrısından alıyor. Ne yazık ki bu heykel artık görülemiyor. Colosseum için satılan biletlerin özelliği iki gün boyunca çok giriş çıkış için geçerli olması. Böylece biz sabahın erken saatlerinde Colosseum’u gezip öğlen sıcağında evimize geri döndük ve öğleden sonra güneş biraz alçaldığında tekrar gelip bu kez yolun karşısından girilen Roman Forum ve Palatine tepesi denilen Antik Roma’nın kalbinin attığı yerleşim bölgesini gezdik. Roma’nın merkezinde dev ağaçların gölgesinde gezebileceğiniz harika bir Antik kent. Biz akşam kapanana kadar kaldık. O saatlerde hem hava daha serindi hem de turist kalabalığı iyice azalmıştı. Ertesi gün için önceden yapılmış “Bio Parco” planımız olmasaydı bir kez daha girip iyice gezmek isterdik çünkü gerçekten çok keyifliydi.

Bio Parco / Hayvanat Bahçesi: Kiraladığımız Evin bulunduğu Lazio bölgesine çok yakın bir konumda bulunan Villa Borghese parkının içinde yer alan “Bio Parco” yani Hayvanat bahçesine gitmeyi çok önceden planlamıştık. Eğer yeterince vaktimiz varsa gittiğimiz şehirlerde hayvanat bahçelerini ya da doğal yaşam parklarını ziyaret etmeyi seviyoruz. Bu kez de yine bizim için hoş bir değişilik oldu. Villa Borghese denilen dev parkın içinde alabildiğine uzanan çimenlerin ve gökyüzüne ulaşmaya çalışan dev ağaçların arasından yürüyerek parka ulaşmak çok keyifliydi. Günlerce içinde olduğumuz vıcık vıcık turist karmaşasından sonra bu sakin parkın içinde dolaşmak hepimizin ruhuna iyi geldi. Borgehese ailesinin yazlığı olarak yapılan bu park bence Roma’nın en dinlendirici alanı. Hayvanat bahçesine gelince; Doğal güzelliği dışında pek fazla özelliği olmayan hatta bazı bölgeleri oldukça bakımsız görünen bu parkın giriş ücreti olarak 12.- Euro alınması bize epey fazla geldi. Yine de neredeyse kapanana kadar içeride gezdik. Kelebek ve böceklerden hoşlananlar ek bir ücretle bu yaratıkların yakından gözlemlendiği bölüme de girebilirler.

Romefreewalkingtour: Geçen yıl Barselona’da denediğimiz Discoverwalks’a benzer bir tur acaba Roma’da da var mıdır diye ararken henüz hazırlık aşamasında www.romefreewalkingtour.com sitesine ulaşmış ve planlarımızı ona göre yapmıştık. Her gün sabah 10.00’da Vatikan turu için ve saat 15.00’te de Colloseum turu için İspanyol merdivenleri’nde buluşuluyor. İngilizceye hakim eğitimli bir yerel rehber o gün kimler geldiyse (herhangi bir rezervasyon ya da kayıt yok) yaklaşık 1,5 – 2 saat süren turu yürüyerek yaptırıyor ve bir yandan da çevrede gördükleriniz hakkında bir sürü şey anlatıyor. Turun sonunda herkes uygun gördüğü bir bahşişi rehbere veriyor. Genellikle 10.- Euro civarı vermek uygun oluyor ama 5.- verenleri de gördük. Ya da hiçbirşey vermemek için turun sonlarına doğru sıvışanlar da oluyormuş 😉 Biz genel olarak memnun kaldık. Normal şartlarda böyle bir tura için 4 kişilik bir aile için bir servet ödemek gerekebilir.

Kahvaltı: Klasik bir İtalyan kahvaltısı bir fincan espresso ya da capuccino eşliğinde yenen tatlı bir çörek ile yapılıyor. Bizim kahvaltıda yediğimiz nefis peynir çeşitleri, salamlar sucuklar vs. onlarda akşam yemeğinden önce şarap eşliğinde yenecek antipasti’leri oluşturuyor. Güne böyle tatlı bir çörekle başlamak istemeyenler için ise tuzlu olarak pizza margaritha var 🙂  Her gün olmasa da en azından bir gün kahvaltınızı bir pastanede çörek ve kahve ile yapın, güne tatlı başlamak insana iyi gelebiliyor.

Pizza: 10 gün boyunca defalarca pizza yediğimiz halde en iyisi hangisiydi diye birşey söylemek çok zor. Hem daha önce gitmiş olan arkadaşlarımızdan hem de rehber kitabımızdan okuduğumuz “Da Bafetto”da tesadüfen boş bir masa bulup oturarak pizza yeme şansına kavuştuk ama bence aslında en güzel pizzalar Forno dedikleri fırınlarda satılan bazen bir bıçakla bazen de makasla (!) sizin istediğiniz boya göre kesip tartarak sattıkları pizzalar. Bu pizzaları isteğinize göre ikiye katlayıp bir sandviç gibi yiyebilirsiniz.

Dondurma: İlk gün dondurmacı “San Crispno”yu ararken önce Trevi Çeşmesine sonra İspanyol merdivenlerine ulaştık.. Sonunda dondurmacıyı bulduğumuzda ise içeride oturarak kocaman bir kup dondurma yemek ve yorgunluktan sızlayan ayaklarımızı biraz olsun dinlendirmek isteğimiz miniminnacık dükkanı görünce suya düştü! Sadece külah ve kap satışı yapıyor olsalar da dondurmaları çok güzeldi. Birkaç gün sonra rehberimizin tavsiyesiyle gittiğimiz Roma’nın “en iyi” dondurması olma iddiasını taşıyan “Giolotti” ise çok daha hoş bir atmosferi olan gerçek bir roma pastanesi. Dondurmalar burada da mükemmeldi. Ama hemen şunu da söylemeliyim ki neredeyse her gün farklı yerlerde dondurma yedik ve hepsi birbirinden güzeldi! Yani en iyiyi bulacağım diye kendinizi heba etmeyin derim..

Pasta / Makarna vs: Ailemizin tüm fertleri birer makana sever olduğundan İtalya’da bol bol pasta (makarna) ve ravioli(mantı) yedik. Hatta tam bir italyan gibi önce şarküteri tabağı arkasından makarna arkasından et yemeği arkasından tatlı ve espresso ile biraz abarttığımız günler de oldu. Makarnayı kesinlikle az pişmiş servis ediyorlar ve bizce böyle çok daha güzel oluyor. Benim en çok beğendiğim Tratevere’de “da Lucia” da yediğim üzerinde Adaçaylı tereyağı gezdirilmiş spagetti idi. Tereyağında Adaçayı yapraklarını hafifçe döndürmek hem makarnalarda hem et yemeklerinde  kullanılıyor ve bence ete de çok yakışıyor. Saltimbocca a’la Romana denilen bir et yemekleri var; ben bayıldım.

Espresso: Aynı bizdeki türk kahvesi keyfi gibi İtalyanlar da iyi bir yemekten sonra öğünü mutlaka espresso ile tamamlıyorlar. Kahvenin yanında su da geliyor. Eğer yeterince kabarık bir hesap ödeyecekseniz kahvenin yanında limoncello ya da tatlı bir şarap olan vino liquoroso(şarap likörü) ikram edebiliyorlar. Cappucino ya da türevi sütlü kahveler sadece sabahları içiliyor (hatta aslında sabah bile içilmiyor) ve eğer öğleden sonra yemeğin üstüne capuccino filan isterseniz size uzaylı muamelesi yapabilirler.  Yemek haricinde içilen espressoların yanında sıklıkla biscotti denilen kurabiye ile peksimet arası bir tatlı ikram ediliyor.  Aşağıda badem ile yapılan bir biscotti olan “cantucci” tarifim var:

Cantucci

Malzemeler:
250 gr un
225 gr şeker
150gr kavrulmamış tatlı badem
2 yumurta 1/2 paket kabartma tozu
1 paket vanilya şekeri 2 Limonun kabuğunun rendesi
Tarif: Yumurta ve şekeri çırpma teli yardımı ile ya da mikser ile iyice çırptıktan sonra bademler hariç kalan malzemeyi(Un, kabartma tozu, vanilya şekeri,limon kabuğu rendesi) ilave edip tahta bir kaşık yardımı ile iyice karıştırın. Bu aşamada çırpma teli kullanamazsınız çünkü hamur ağırlaşacaktır. Hamur homojen bir kıvama gelince kabaca kırdığınız bademleri de ilave edin. Ben kahverengi zarlarını soymadan koyuyorum. Bu şekilde daha lezzetli olduğunu düşünüyorum. Hamur kek hamurundan daha koyu, kurabiye hamurundan daha yumuşak kıvamlı olacak. Şimdi bu hamuru mümkün olduğunca az un ile iki uzun somun haline getirip yağlı kağıt serilmiş fırın tepsisinde 170 derecede yaklaşık 30 -35 dakika üzerleri hafif kızarana kadar pişirin. Fırından çıkınca çok fazla soğutmadan henüz ılıkken yaklaşık 1 cm kalınlığında dilimler kesin ve bu dilimleri yine yağlı kağıda koyup yaklaşık 10 dak. daha pişirin. Soğuduktan sonra kavanoza koyup aylarca saklayabilirsiniz.

Sangria & Barselona (gezi yazısı)

Aşağıda okuyacaklarınız 9 ve 16 yaşlarında iki kızı ile Barselona’da 2 haftalık bir tatil yapan bir ailenin bakış açısı ile yazıldı.

Okuma kolaylığı olması açısından ana başlıkları maddeler halinde toplamayı tercih ettim. Yazıyı komple okuyabileceğiniz gibi sadece sizi ilgilendiren kısımları da okuyabilirsiniz.

Sangria tarifi yazının en sonunda!

“Barselona” bizim aile için hayallerimizin tatil şehri! 4 kişilik bir aile ile seyahat etmek her zaman çok eğlenceli olmayabilir. Herkesin farklı ilgi alanlarını karşılayabilecek bir destinasyon bulmak bazen çok çok zor olabiliyor. Geçen yıl 5 farklı yere giderek herbirimizin taleplerini karşılamaya çalışmıştık. Oysa bu yıl karar vermek hiç de zor olmadı. Geçen yıl 3 günlüğüne görüp hepimizin tekrar gitmek istediği tek bir şehir vardı: Barselona!
Büyükler için ilginç müzeler, nefis Katalan mutfağı ve şarapları, büyük kızımız için müzelerin yanısıra ara sokaklara serpiştirilmiş onlarca butik ve tasarım ürünleri satan minik dükkanlar, küçük kızımız için harika bir plaj, deniz ve Tibidabo eğlence parkı… İki hafta kaldığımız halde bir daha gitsek yine de göremediğimiz müzeler, gitmek isteyip de gidemediğimiz restoranlar, ya da defalarca gitsek her seferinde ilginç yeni birşeyler bulabileceğimiz dükkanlar var. Nitekim büyük kızımız şimdiden yeni bir Barselona gezisinin hayalini kuruyor:) Aşağıda son gezimizin notlarını toparlamaya çalıştım.

Ulaşım: Türk Hava yolları ile aylaaaaar öncesinden alınmış biletler ve kullandığımız mil puanları ile nispeten uygun fiyata bir yolculuk yaptık. İzmir’den direkt uçuş bulamadığımız için (Tur şirketlerinin özel uçuşları dışında İzmir’den direkt uçuş yok!) İstanbul aktarmalı bir uçuş yaptık.  Eğer siz de ailecek seyahat ediyorsanız ve kalacağınız yer şehir merkezinde ise lütfen havalimanında bir taksiye binin ve kalacağınız yere öyle gidin. Biz havaalanından şehir merkezine giden tren bağlantısının konforlu olacağını zannedip trenin kalkmasına saniyeler kala kendimizi trene attığımızdan içerisinin ne kadar kalabalık olduğunu sonradan fark ettik. Çocuklarla ve valizlerle tıklım tıkış dolu bir trende ayakta seyahat ederek şehir merkezine ulaştık.  Gideceğimiz yere en yakın metro istasyonuna ulaşabilmek için metro aktarması da yapmak zorunda kaldık ve yine valizlerle Barselona metrosunun yeraltı tünellerinde yüzlerce metre yürümek zorunda kaldık.  Toplamda 1 saatten  fazla süren bu yolculuğumuzu yaklaşık 35.- Euro’ya taksi ile 20 dakikada yapabileceğimizi düşündükçe kendimize etmediğimiz küfür kalmadı..

Konaklama: Barselona konaklama imkanları açısından oldukça pahalı bir kent. Şehir merkezinde azbuçuk düzgün bir otel odası için bir servet ödemeniz gerekebilir. Üstelik çoğu zaman bu fiyata kahvaltı dahil bile olmayabilir. Bizim gibi ailecek seyahat ediyorsanız ve uzun bir süre konaklamayı düşünüyorsanız bir apart tercih edebilirsiniz. Barcelona’nın her semtine yayılmış her kategoriden yüzlerce kiralık apartman dairesinin içinden seçim yapabileceğiniz www.apartmentbarcelona.com sitesinden kalacağınız yeri internet üzerinden ayarlayabilirsiniz. Bulaşık makinesi, çamaşır makinesi, ocak, fırın, mikro dalga gibi aletlerle donatılmış 4 kişilik bir apart için biz de gecelik yaklaşık 100.- Euro ödedik. Miniminnacık balkonumuz kısmen deniz manzaralı idi. Daha önceki Barselona seyahatimizde Barceloneta bölgesini gözümüze kestirmiş ve apartımızı bu bölgeden seçmiştik. Çünkü burası hem merkeze yürüme mesafesinde, hem önünde kilometrelerce uzanan harika bir plaj var  hem de plaj boyunca uzanan çok sayıda kafe ve restoran geceleri geç saatlere kadar açık.  Hemen her sokakta bakkal tarzı marketler de geç saatlere kadar açık.

Yemek & İçmek : Barselona’da bulunma nedenlerimizden biri de daha önceki gelişimizde yediğimiz içtiğimiz her şeyin tadının damağımızda kalmasıydı. 2 haftalık bu tatilimizde yine de her şeye doyduk diyemiyoruz tabii ki. Barselona’ya ilk gittiğimizde restoran bar ve kafelerde bardak ya da sürahilerde verilen içi buzlu ve meyveli kırmızı bir içecek dikkatimizi çekmişti. Adının Sangria olduğunu öğrendiğimiz bu içecek sonradan bizim favori içkimiz oldu. Adını “kan” anlamına gelen Sangra kelimesinden alan bu içki her bar ve restoran’da farklı hazırlanıyor. Yani her barmen’in kendi tarifi var. Ben en çok Barcelonta’da kaldığımız apartın hemen yan sokağında bulunan “Absenta” isimli bar’ın sangria’sını beğendim.  Çeşitli yerlerden okuduğum tariflerle hazırladığım özel Sangria tarifini de bu yazıya ekleyeceğim.

Küçük kızımız yemekler konusunda biraz seçici olmakla beraber hemen her restoran ya da barda bulunabilen İspanyol ometi tortilla ve domatesli ekmeklere bayıldığı için pek sorun çekmedik. Doğrusu her öğün Mcdonaldas’a gitmek gibi bir niyetimiz hiç yoktu.  Yemek pişirme imkanları bulunan bir dairemiz olduğundan her sabah zengin bir kahvaltı ile güne başlayıp bir öğünü evde, bir öğünü dışarıda yemeyi planlamıştık. Ama pek çok kez yemek için eve dönmek yerine nefis jambonlarla hazırladığımız sandviçlerimizi yanımıza alıp dışarıda piknik yapmayı tercih ettik. Domuz eti ile bir sorununuz yoksa gerçekten nefis jambon ve sosisleri var.  Yoksa tavuk ve hindi ile yapılmış alternatiflerini tercih edebilirsiniz. Nerdeyse her semtte  bulunan “Mercat”lar üstü kapalı bir tür pazaryerini andırıyor ve meyve, sebze’den her türlü et ve süt ürününe kadar buralarda bulamayacağınız ürün yok. Bu “mercat”ların en meşhuru tabii ki La Rambla üzerinde bulunan “La Bouqeria” . 2 hafta boyunca turistik olan olmayan, iyi kötü pek çok restoran ve barda yemek yedik. Güzel manzaralı olan pek çok restoranın yemeklerinin turistik derecede pahalı ve lezzetsiz olduğunu çabuk keşfettik. Yediğimiz en güzel yemekler sokak arasındaki küçük Katalan restoran ve barlarındaydı. Ama yine de Barceloneta sahilinde güneş batarken plajı seyretmek ve Sangria’nızı yudumlarken Endülüs tarzı bol sarımsaklı bir sosla hazırlanmış bebek kalamar ve patatas bravas atıştırmak da( gurme’lik bir deneyim olmasa da) son derece keyifli..

Ailecek deneyip beğendiğimiz  ve aradan geçen bunca zamana rağmen isimlerini unutmadığımız birkaç restoran da var:

Pitarra restaurant: Şehir merkezinde yat limanına yakın bir sokakta bulunan bu restoranda yediğimiz tüm yemekler tam bir şölendi, üstelik tatlıları da muhteşemdi.  Ama bence turistler için hazırlanmış “menü del dia” yerine menüden kendi seçimlerinizi yapın. Fiyat biraz daha yüksek olacaktır ama turistler için hazırlanmış giriş yemeği, ana öğün ve tatlı’dan oluşan menülerin kalitesi biraz düşük olabiliyor. http://www.restaurantpitarra.cat/

Nou Cellar : La Ribera bölgesinde Picasso müzesine açılan bir ara sokakta bulunan bu restoranın önünden geçtiğimizde “ayyy hapishane gibi” dedik. Çünkü yerin altına doğru inen merdivenlerden giriliyordu ve pencereleri sokakla aynı hizadaydı. İçerisinin kalabalıklığı ise dikkate değerdi. Picasso müzesinin önündeki kuyruğu görüp girmekten vazgeçtiğimizde ise karnımızın gurultusu bizi yine bu restoranın önüne getirdi.  Öğlen yemeği saatini geçtiği için boş masa bulmak sorun olmadı. Yemekler gerçekten güzeldi. Fiyatlar makuldü. O güne kadar yediğimiz en güzel “tomato bread”ler de buradaydı.  Domatesli ekmekler turistik restoranlarda mutlaka menüde bulunuyor oysa  genelde yerel lokantalarda bunlar yemeklerin ya da içkilerin yanına ikram olarak veriliyormuş. (Biz Barselona’da ikram eden bir yere rastlamadık) Böyle yazdım diye çok özel bir şey olduğunu düşünmeyin. Alt tarafı kızarmış ekmek üzerine sürülen domates püresi.. Ama ekmek taze kızartılmışsa çok güzel bir tapas oluyor..

Euskal Etxea: İspanya’ya gelmişken bir de kuzey İspanya’ya özgü meze yemek isterseniz (ki mutlaka tavsiye ederiz) ilk seçeneklerden biri Euskal Etxea olabilir. Minik ekmek dilimlerinin üzerine hazırlanmış kürdanlarla tutturulmuş bu atıştırmalıkların hepsi birbirinden lezzetli. Genellikle ayakta ya da bar taburelerinin üzerinde oturuluyor. Açık büfe olarak hazırlanan pintxos’lardan dilediğiniz kadarını tabağınıza doldurup yemeğin sonunda kürdanlarla dolu tabağınızla beraber kasaya gidiyorsunuz. Her kürdan için 1,80.- Euro hesaplanarak kürdanlarınız sayılıyor ve ücretinizi buna göre ödüyorsunuz. Lütfen kürdanlarınızı  saklamaya kalkmayın o kadar da saf değiller 😉  Önce ucuz gibi gelse de büfedeki çeşitler karşısında kendinizi tutamayıp işi abartırsanız bir restoranda yemek yemiş kadar hesap da ödeyebilirsiniz..

Barselona’da alışveriş: Pek alışverişle arası olan bir insan değilim ama gittiğim yerlerde oraya özgü özel şeyler almayı severim. Bu konuda Barselona inanılmaz bir cennet. Adeta bir tasarım cenneti.  Geçen yıl Paris’e gittiğimizde hediyelik eşya almakta epey zorlanmıştık çünkü satılan hediyeliklerin %80’i çin malı uyduruk şeylerdi. Kalan %20 ise ödenmeyecek kadar pahalı sınıfına giriyordu!

Vinçon: Tasarım ürünler için ara sokaklardaki enteresan butik ve dükkanlar dışında Passeig de Gracia’da Casa Mila’nın hemen yanındaki tarihi bir başka binada bulunan Vinçon’u tavsiye ederim. Zaten mağzanın kendisi bile bir müze kadar enteresan. Alt katta ufak tefek eşyalar, mutfak ürünleri, oyuncaklar vs.  var. Üst katta ise daha çok mobilyalar var. Mobilya ile ilgilenmiyorum demeyin mutlaka ikinci katı da gezin.  Duvar kağıtlarından mobilyalara ve aksesuarlara kadar herşey eşsiz!

Maremagnum:  Port Vell’in hemen yanında denizin üzerine kurulmuş olan bu alışveriş merkezi biraz Amerikanvari bir shopping mall havası olsa da konumu ve mimarisi açısından oldukça güzel bir yer. Pazar günleri ve akşamları da açık olan mağzaları ile değişik saatlerde alışveriş yapmayı sevenler için de iyi bir adres. Pek çok tanınmış markanın mağzası var. Maremagnum’un hemen girişinde yer alan “Tapa tapa” restoran ise tahmin edilebileceği gibi epey turistik. Ama “paella” fena değildi.

El Corte Ingles: Alışveriş merkezi demişken bu tarihi alışveriş merkezini de saymazsak ayıp olur. Plaça de Catalunya meydanın hemen başında bulunan ana binasının restoranı pek çok turist rehberinde manzarası nedeni ile tavsiye ediliyordu. Biz de bir kahve içmek için çıktık ama bin pişman olduk. Servis felaket, zaten kafe bölümü self-servis ama ortalıkta olan elemanlar da son derece suratsız, çok kalabalık olmamasına rağmen içeride öyle bir uğultu vardı ki kendimizi bir fabrikanın kantininde hissettik. Evet manzara güzeldi ama bu manzarayı görmek için eziyet çekmeye değmez.. Alışveriş merkezi olarak hiç de ilginç bir şey satmıyorlar. Bildik markalar zaten her yerde mağzalarda da var

La Rambla: Feci turistik, kalabalık ve yankesicilerin çok sevdiği bir bulvar. Evet La Rambla’da baştan sona yürümeden Barselona’ya gittim diyemezsiniz ama bence La Rambla üzerindeki tek ilginç yer denize doğru uzanan noktada konuşlanan el sanatları çarşısı. Burada el yapımı süs eşyaları, tablolar, giyim eşyaları bulabilirsiniz.

Av. Portal l’Angel: La Rambla’nın hemen arkasından başlayan ve çok daha keyifli alışveriş yapabileceğiniz geniş bir bulvar. Bu bulvar bir süre sonra Barri Gotic bölgesinin karışık daracık sokakları ile buluşuyor.  İşte o sokaklara defalarca girip kaybolmaya bayılıyorum.. Her sokakta mutlaka ilginç bir dükkan bulabilirsiniz. Fiyatlar ucuz değil ama en azından ödediğinizin karşılığını aldığınızı düşündürecek kadar kaliteli ürünler var.

Güvenlik: Bu kadar fıkır fıkır bir şehirde insan kendini güvende hissediyor mu? Yankesiciler konusunda dikkatli olmayı başarabilirseniz “Evet”. Ama Barselona yankesicileri ve bu çetelere göz yuman bir polis teşkilatı ile meşhur. Doğrusu gece geç saatlerde bile çocuklarla sokaklarda ya da metro istasyonlarında kendimizi tehlikede hissetmedik. Gece geç saatlerde metrolardaki tek sorun aşırı alkollü insanlar.. Tüm gençler Barselona’ya adeta partilemeye ve şişenin dibini görmeye gelmişler. Ama kesif alkol kokusunun dışında herhangi bir taşkınlık olayı ile karşılaşmadık.. Sanırım bu da şarap içenlerle rakı içenlerin farkı oluyor!
Başka metropollerde sıklıkla karşılaşılabilecek silahlı soygunculardan burada  pek yok. Ama çeteler halinde dolanan usta yankesicileri sizin ruhunuz duymadan her türlü ortamda çantanızdan cüzdanınızı yürütebilecek kadar becerikli..

Discover walks: Barselona ile beraber Paris, Londra, San Francisco ve Prag’da da rehberleri olan bir acente. Sadece yerel rehberlerle ve bahşiş usulü ile çalışıyor. Şehrin belli noktalarında belirlenen buluşma saatlerinde orada olmanız yeterli. Herhangi bir önrezervasyon, bilet alma vs. gibi zorunluluklar yok. Rehberler İngilizce konuşuyor. Genel olarak minimum 5.-Euro’luk bir bahşiş ödemek gerekiyor ama diğer turların ücretleri düşünüldüğünde ve bu genç rehberlerin size kendi bakış açılarından İspanyol  ve Katalan tarihini anlatırken şehir hakkında ne kadar çok şey öğrendiğiniz düşünülürse bunun çok daha fazlasını vermek isteyeceğinizi düşünüyorum. Discover walks’un Barselona için 3 turu var:

Rambla’s & Barri Gotic Tour; her gün saat 15.00’te “Teatre Liceu” önünde buluşuluyor.
The Gaudi Tour; her gün saat 10.00’da “Casa Batllo” önünde buluşuluyor.
Picasso’s Barcelona; her gün 17.00’de “plaça de l’Angel”da buluşuluyor.

Daha detaylı bilgi için: www.discoverwalks.com

Gaudi: Barcelona’ya imzasını atmış olan büyük sanatçı, mimar.. Eserleri arasında Casa Mila, Casa Batllo, Parc Güell ve tabii ki La Sagrada Familia var.. Kendi döneminde ve sonrasında pek çok sanatçı ve mimara ilham vermiş.

La Sagrada Familia: Geçen yıl geldiğimizde “La Sagrada Familia” nın 2,5 saatlik bilet kuyruğunu görüp içeri girmekten vazgeçmiştik. Bu kez internette okuduğumuz bir uyarı yazısı ile biletleri bir gece önce internetten aldık.  Ertesi gün elimizdeki numara ile en yakın La Caixa bankasının bankamatiğine gidip La Sagrada Familia biletlerimizi aldık. Saatlerdir kuyrukta bekleyen insanları sollayıp bizim gibi internet biletliler için açılan özel kapıdan kolayca girip bu müthiş eseri gezdik. Bu tür yerlerin hemen hepsini gezerken birimiz için bir audio guide kiraladık. Böylece birimiz audio guide’dan dinlediklerini diğerlerine aktardı. La Sagrada Familia açık ara farkla bizi en çok etkileyen yapı oldu. Gaudi’nin dahi olduğuna bir kez daha inandım. Geçen yıl Casa Mila’yı gezdiğimizde de aynı şeyi düşünmüştüm.  Ama bu kez gerçekten inandım.

Bilet fiyatları 18,30.- Euro ile epey  pahalı ama buna değer..  Dünya üzerinde inşası en uzun süren kilise olmakla övünüyor  (hatta halen inşası sürüyor) ama bence bunu bir tür tanıtım malzemesi olarak kullanıyorlar. Gerçekten isteseler bugünün teknolojik imkanları ile çoktan bitirmiş olmalıydılar!

Casa Mila : Ya da ilk yapıldığı yıllarda verilen ismi ile La pedrera (Taş ocağı).  Gaudi’nin kendini tamamen kamu işlerine adamadan önce yaptığı son özel iş. Barcelona’lı rehberimiz Elaila’nın anlatımına göre bu binayı bir avukat için yapmaya başlayan Gaudi inşaat sırasında ve sonrasında o kadar çok maddi ve manevi sorunla karşılaşmışki “lanet olsun” deyip kendini kamusal işlere adamış. Zaten hemen sonrasında La Sagrada Familia inşaatına başlamış ve onun inşaatı sürerken bir tramvay kazasında hayatını kaybetmiş.

O yıllarda zenginlerin nasıl evlerde oturduğunu ve ne tür mobilyaları olduğunu merak ediyorsanız mutlaka bu binayı gezmelisiniz.  Binanın bir kısmında halen oturanlar var. O nedenle her yeri gezilmiyor. Ama bu kadar ilginç bir yapının içinde halen oturanların olduğunu düşünmek bile insana heyecan veriyor. Binayı gezerken bir Audio Guide almayı ihmal etmeyin.

Casa Batllo: Bu binayı gezemedik. Eğer zamanınız kısıtlıysa ya da siz de bizim gibi bilet fiyatlarının fazlasıyla pahalı olduğunu düşünüyorsanız Casa Mila ile yetinebilirsiniz. Casa Batllo’nun ilginç yanı apartmanın aslında Gaudi’den çok daha önce yapılmış olması ve Gaudi tarafından tadilat yapılarak şu anki haline getirilmiş olması. O zamanlar binanın sahibi olan tüccar Passeig de Gracia üzerinde habire yapılan yeni ve ilginç binalardan etkilenmiş ve Gaudi ile görüşerek kendi binasını da en az onlar kadar görkemli olacak şekilde restore ettirmiş..

Parc Güell: Metro ve Otobüs ile ulaştığımız bu parka sıcak havalarda mutlaka sabahtan gidin. Daha sonra oluşan kalabalık ve sıcak birleştiğinde biraz çekilmez olabiliyor. Parkın ortasında yine Gaudi tarafından yapılmış eşsiz mozaiklerle süslü heykellerle dolu bir teras ve nefis Barselona manzarası size bir düş bahçesinde olduğunuzu hissettiriyor.
İnanılmaz ama gerçek: Parka giriş ücretsiz 😉 Yanınızda götüreceğiniz bir piknik sepeti ile bir daha nasip olmayacak kadar egzantrik bir ortamda piknik yapabilirsiniz.

Çikolata Müzesi / Museu de la Xocolata: Kesinlikle 4.- Euro verip gezmeye değmez. Tek ilginç yanı gerçekten kaliteli çikolatadan yapılmış olan giriş biletleri! Evet, müzenin biletlerini çikolatadan yapmışlar, böylece içeride çikolatadan yapılmış heykelleri vs. gezerken canınız çektiğinde biletinizi çıkarıp ısırmaya başlayabilirsiniz. Ama müzeyi gezmek şart değil, girişte bulunan kafeterya’da çeşitli çikolata türlerini satın almak veya kahve eşliğinde orada yemek mümkün. Müze bölümündeki heykeller çocukların ilgisini çekmekle beraber yetişkinler için çok da ilginç değil..

Tekneyle Liman Turu: Port Vell yakınlarında bulunan küçük bir acentenin yaptırdığı 35 dakikalık Liman turu pek de ilginç değil. 6.- Euro’luk fiyat ise bu tur için oldukça fazla bence..

Tibidabo Eğlence Parkı: Bir zamanlar Tibidabo dağının eteklerinde yazlıkları bulunan Barselona sosyetesinin yaz günlerinde aileleri eğlensin diye kurduğu bu lunapark tesisi oyuncakları bakımından olmasa da manzara olarak dünyanın en eşsiz eğlence parklarından biri. Özellikle çocuklarla yapılan bir Barselona gezisinde mutlaka uğramanız gereken yerlerden biri. Bazı oyuncaklar 1928’lerden kalma. Bunların yanında son derece yeni ve heyecen verici oyuncaklar da mevcut. Bunlardan bazıları öyle konumlanmış ki rayların üzerinde giderken ya da hızla aşağı inerken Barselona’nın üzerine doğru uçuyormuşsunuz hissine kapılabilirsiniz. Ne yazıkki parkın en ünlü atraksiyonlarından biri olan dönme dolap artık kaldırılmış.. Park gece geç saatlere kadar açık. Ama epey yüksekte olduğundan gece için yanınıza mutlaka bir ceket almayı ihmal etmeyin. Biz gece geç saate kalmayız demeyin çoluk çocuk oyuncaklara kendinizi kaptırınca saatlerin nasıl geçtiğini anlayamayabilirsiniz. Biz kapanana kadar kaldık.
Tibidabo’ya ulaşım bile başlı başına bir eğlence. Önce Metro ile Plaça de Catalunya’ya oradan FGC treni ile Avinguda Tibidabo’ya, oradan Tramvia Blau ya da otobüs ile Plaça Dr Andreu’ya çıkıp son olarak da buradaki istasyonda biletlerinizi alıp Funicular(bir tür yatay teleferik) ile en yukarıya Parcd’Atracctions’a çıkıyorsunuz. Eğer pek ağırbaşlı takılan bir yetişkinseniz ya da torunlarını gezmeye götüren bir anneanne ve dede iseniz sadece çocuklar için ayrı bir bilet alıp kendiniz için sadece park girişinin dahil olduğu daha ucuz bir bilet alabilirsiniz. Bileğinize takılan biletler sayesinde park yetkilileri kimin oyuncaklara binme hakkı olduğunu kimin ise sadece parkta dolaşmak için geldiğini anlayabiliyor. Mantıklı bir sistem..
Detaylı bilgi ve fiyatlar için www.tibidabo.es

Cosmocaixa: Eğer Tibidabo’ya gitmeye karar verdiyseniz yola biraz erken çıkın ve Tibidabo açılana kadar(öğlen 12.00’de açılıyor) bu eşsiz bilim müzesini gezin.  DNA’lardan virüslere, Yağmur ormanlarından Fosillere kadar çevresi ile ilgili her çocuğun hatta yetişkinin ilgisini çekebilecek bu müzeye giriş şehrin diğer pek çok müzesine göre oldukça ucuz: 3.- Euro
Detaylı bilgi için: www.cosmocaixa.com

Montjuic: 1992 Olimpiyatlarına ev sahipliği yapan bu tepeye ulaşım için en keyifli yol Para.lel metro istasyonundan füniküler’e binmek ve oradan da teleferikle kalenin olduğu tepe noktasına çıkmak.  Teleferik oldukça pahalı (Tek yön 6,30.- Euro) ama tek yön almanız yeterli çünkü inişte rahatlıkla yürüyebilirsiniz. Biz Kaleyi gezdikten sonra yürüyerek tepenin diğer bölümüne geçerek olimpiyat stadının yanından yürüyerek(içeri girmedik) ve MNAC müzesinin merdivenlerinden inerek Plaça d’Espanya’ya ulaşmayı tercih ettik. Ancak bu yol düşündüğümüzden daha uzun sürdü. Üstelik yol oldukça ıssızdı ve herhangi bir ulaşım aracı da geçmiyordu. Yine de yemyeşil ve bakımlı park alanlarının içinden yürümek oldukça keyifliydi.

Font Magica: Yürüyüşün sonunda MNAC binasının merdivenlerine geldiğimizde hava kararmaya başlamıştı ve etraftaki olağanüstü kalabalığı görünce sihirli fıskiye gösterisinin başlayacağını anladık. Normal şartlarda gidip seyretmeyeceğimiz bir gösteri olmasına rağmen yüzlerce insanın heyecanla bu gösteri için beklediğini görünce açlığımızı filan unutup biz de aşağıdaki çimlerin üzerine oturup gösteriyi izledik. Ve gerçekten bu kadar insanın neden beklediğini de anladık. Müthiş bir ses sistemi ile Freddy Mercury’nin “Barcelona” parçası çalmaya başladı ve aynı anda fıskiyeli büyük havuzda ışıklı bir su oyunu başladı. Yaklaşık 30 dakika süren gösteri gerçekten çok ama çok keyifliydi.

MNAC: Museu Nacional d’art de Catalunya, Katalonya’nın ulusal sanat galerisini gezmek için Ağustos ayının ilk Pazar gününü bekledik. Çünkü bu müze ve şehirde diğer bazı müzeler her ayın ilk pazarı ücretsiz gezilebiliyor.  Normal şartlarda 10.- Euro civarında bir giriş ücreti ödemek gerekirken biz bedava girdik, üstelik sadece 20 dakika kadar kuyrukta bekledik. Ama doğrusu ne biz yetişkinler ne de çocuklar için çok fazla ilginç sanat eseri bulamadık. Eminim sanatla ilgilenen kişiler için gerçek bir cennettir ama biz aradığımızı bulamadık ve 2 saat dolmadan kendimizi dışarıda bulduk.

Picasso: Tam olarak Barselona’lı olmasa da hayatının bir bölümünü Barselona’da geçirmiş olan bu sanatçının da Barselona’da bir evi var. Bu ev-müze’yi ücretsiz gezebilmek için ayın ilk pazarını bekledik ama önündeki kuyruğu görünce o gün giremeyeceğimizi anladık. Picasso’nun en önemli eserlerini İstanbul’a geldiğinde görmüş olduğumuzu düşünerek kendimizi avuttuk. La Ribera’da yani eski zanaatkarlar bölgesinde bulunan bu müze birbirinin tıpatıp aynısı olarak inşa edilmiş 5 eski konağın birleştirilmesi ile düzenlenmiş ve bu hali ile Barselona’daki en büyük müzelerden biri. Müzede neredeyse 4000 eser bulunmakla beraber en tanınmış eserleri burada değil ama çocukluk ve gençlik yıllarından itibaren oluşturulmuş kolleksiyon sanatçının gelişimi ve değişimi ile ilgili ipuçları veriyor(muş).

Salvador Dali: Bu çılgın, dahi sanatçı Barselona yakınlarında Girona’da yaşamış. Girona, Barselona’dan trenle 1,5 -2 saatte ulaşılan sevimli bir kasaba. Eğer Barselona’da uzun zaman kalıyorsanız ve şehir dışını gezmek için bir gün ayırmak istiyorsanız Dali’nin çılgın tiyatro-müze’sini gezebilirsiniz. Dali, eserlerinin ancak onu izleyen ve takdir eden insanlarla bir anlam bulacağına inandığından müzeyi gezerken bir audio guide ya da kitapçık vermiyorlar. Yine de benim gibi hiçbir şey anlayamamaktan korkuyorsanız müzenin dışındaki dükkanlarda satılan kitaplardan edinebilirsiniz.Müze de kasaba da pek büyük değil. Neredeyse yarım günde hepsini gezebilirsiniz. Ama sabah erken saatlerde gitmekte fayda var. Giriş kuyruğu epey uzun olabiliyor.

Parc de la Cituadella: Barselona’daki en keyifli günlerimizden biri de Parc de la cituadella’daki hayvanat bahçesini gezdiğimiz gün oldu. Neredeyse parkın açıldığı saatte gidip kapanmasına dakikalar kala çıktık. Bu hayvanat bahçesinin özelliği 19. Yüzyılda kurulduğu günlerin karakterini yansıtması. Oysa 400 farklı türden yaklaşık 7500 hayvana ev sahipliği yapıyormuş. Tüm günümüzü orada geçirdiğimiz halde hepsini görebildiğimizden emin değilim. Yunus şovunu ya da penguen şovunu seyretmeyi düşünüyorsanız parka girerken saatlerine bakın genellikle günde 1 ya da 2 şov var. Şovlar çoğunlukla Katalanca ya da İspanyolca ama lisanın pek de önemi yok..

Hayvanat bahçesinin çeşitli yerlerinde piknik yapabileceğiniz alanlar var. Çantanızı sevdiğiniz atıştırmalıklarla doldurun ve çimlerin üzerine oturarak keyifli bir piknik yapın. Ama parkın çeşitli köşelerinde kafeteryalar da mevcut.  Parkın içinde yürümek istemeyenler için bir tür elektirikli araç kiralamak da mümkün ama fiyatları oldukça yüksekti..
Detaylı bilgi için: www.zoobarcelona.com

Port Olimpic: Yine 1992 Olimpiyatlarının miraslarından biri olan bu limana Barceloneta kıyısından plaj boyunca yürümek bence Barcelona civarındaki en keyifli yürüyüş rotası. Bir yandan akdeniz boyunca uzanan geniş plaj, bir yandan bu yürüyüş yolu üzerinde spor yapan, paten kayan gençler ya da sadece akşam gezintisine çıkmış şehir insanları ve yine yol boyunca sayısız kafe ve bar bu yolu canlı kılıyor.

Platja de sant Sebastia: Barceloneta Plajı geceyarısına kadar halkın kullanımına açık. Gerçekten de gece geç saatlere kadar kumların üzerine yayılıp pizza yemek, içki içmek ya da sadece yatıp yıldızları seyretmek mümkün. Saat 24.00’ten sonra temizlik ekipleri geliyor ve siz ertesi sabah geldiğinizde yine pırıl pırıl bir plaj buluyorsunuz. Bu Plaj da Olimpiyatlar sayesinde yeniden düzenlenmiş ve bugünkü haline gelmiş. Tatilimiz süresince 2-3 kez bu plajdan denize girdik. Doğrusu şehrin ortasından girilen bir denizin pek temiz olamayacağını düşünüyorduk. Ama hem plaj hem deniz o kadar temizdi ki birkaç kez gelip denize girdik. Plaj boyunca sıralanan kafetertya ve restoranların yanısıra umumi tuvaletler, duşlar, kiralık havlu ve dolap ofisi bulunuyor. Bu ofiste ayrıca depozito karşılığında kova ve kürek ödünç alabiliyorsunuz..

Barcelona’nın bu kadar turist çeken bir şehir haline gelmesinde bu şehirde düzenlenen  iki Expo fuarınınve 1992 olimpiyatlarının çok  önemi var. Şehrin girilemeyen pislik içindeki bölgeleri gelen yatırımlarla toparlanmış ve şehrin her köşesine sanatla, sporla içiçe yeni alanlar eklenmiş. Tüm bu yatırımlar Katalanların eşsiz yeme içme kültürü ile birleşince ortaya keyfine doyulmaz bir kent çıkmış.

Ne diyelim, darısı İzmir’in başına..

Esin’in Sangria Tarifi ile bu yazıyı bitirelim

Malzemeler:

1 şişe kırmızı şarap
2 küçük sıkmalık portakal
1 Elma

İsteğe ve mevsime bağlı
Nektarin (ya da şeftali)
birkaç kızılcık
1 erik

2-3 çorba kaşığı şeker
Limon, portakal ya da meyve aromalı bir gazoz

Büyükçe bir sürahi ya da kavanoz

Meyveleri kabuğunu soymadan ince dilimler halinde kesip sürahi ya da kavanozunuz koyun. Üzerlerine şekeri serpiştirip bir şişe kırmızı şarabınızı dökün. Bu karışımı bir gece boyunca buzdolabında bekletin.  Ertesi gün servisten hemen önce yaklaşık yarım litre gazozla karıştırın ve bol buzla servis edin. Hem görüntüsü hem tadı müthiş nefis bir içecek..

>Tabansız Kaesekuchen No:2 (cheesecake)

>
Bu pastayı sömestre tatilinde annem bizim için hazırlamıştı. Ne yazık ki fotoğraf makinemi almayı unuttuğumdan onun yaptığı pastanın fotoğrafını çekemedim ve bu çok kolay kaesekuchen tarifini bloga ekleyebilmek için geçtiğimiz haftasonunda kendim yapıp fotoğrafladım. Annem yaptığında arasına şeftali koymuştu ve şeftali kaesekuchen’a çok yakışmıştı. Ben buzluğumda frambuaz olduğundan arasına dondurulmuş frambuaz koydum ama aslında hiç meyve koymadan yani tam Alman usulü de çok çok güzel olabilecek bir pasta. İlla meyve olsun derseniz bence bir önceki tabansız cheesecake tarifimde anlattığım şekilde üzerine bir kırmızı meyve peltesi koyarsanız böylece üzerinede oluşabilecek çatlakları da kapatmış olursunuz;) Bu pastanın en güzel yanı inanılmaz kolay olması.. Tek püf noktası doğru fırın ısısını yakalayıp üzerini çatlatmadan pişirmek. Ama o da ancak tecrübe ile olabilecek. Ayrıca üzeri çatlak olsa da lezzetinden birşey eksilmiyor!

Sömestre tatillerinde Bursa’ya gitmek benim için her zaman çocukluğuma, gençlik yıllarıma bir geri dönüş gibi oluyor. Çocukluk yatağımda yatıp o eski manzaraya uyanmak bana müthiş bir huzur veriyor. Bazen sabahları uyandığımda mutfaktan gelen tıkırtıları dinlerken sanki o evden hiç ayrılmamış gibi hissederim.. Sonra birden kapım açılır ve içeri bir fişek dalar! GÜNAYDIN ANNE! diye bağırarak Doğa beni daldığım eski zaman rüyalarımdan çekip alır ve şimdiki hayatımın tatlı kaosuna dalıpoma ile dedenin bizleri şımartmasının keyfini hep beraber süreriz..

Tabansız Kaesekuchen No:2 için Malzemeler:
200 gr Tereyağı
1 Kg Süzme yoğurt (Ekşi olmayan bir cinsini tercih edin)
250 gr Şeker
1 paket vanilyalı puding tozu
5 yumurta (ayrı ayrı çırpılacak)

2 avuç dondurulmuş frambuaz (isteğe bağlı) ya da 2-3 adet konserve şeftali (ince dilimler halinde)

Tarif:
Eğer 3 adet çırpma kaseniz varsa; birine yumurta aklarını, birine yumurta sarılarını birine de yumuşak kıvamdaki tereyağı ile şekeri koyup malzemeleri güzelce çırpın. Şeker tereyağının içinde iyice erimiş ve karışımın rengi açılmış olmalı, yumurta akları bembeyaz köpürmüş ve kaşıkla aldığınızda arkasında iz bırakıyor olmalı, yumurta sarıları da iyice köpürmüş ve renkleri açılmış olmalı. Çırpma işine yumurta aklarından başlayıp sonra sırası ile yumurta sarılarını ve en sonunda da tereyağı şeker karışımını çırparsanız aralarda çırpıcınızın tellerini yıkamak zorunda kalmazsınız. (Bulaşık yıkamayı sevmediğim belli oluyor sanırım;)
Eğer benim gibi bir mutfak robotu ile çalışıyorsanız ya da tek bir çırpma kaseniz varsa; işe yumurta akları ile başlayıp her malzemeyi gereğince çırptıktan sonra büyükçe bir kaba alıp diğer malzemeyi çırpma kabına alın. Aynı sıralamayı burada da izlerseniz(yumurta akları, yumurta sarıları, tereyağı şekler karışımı) her seferinde kaseyi yıkamadan bu işi yapabilirsiniz. (Not: Yumurta akları çırpılırken içine yağ ya da yumurta sarısı gelirse gereğince köpürmez)
En son çırptığınız tereyeğı şeker karışımına önce vanilyalı puding’i sonra süzme yoğurdu ilave edip hafifçe çırpın ya da karıştırın ve son olarak tüm malzemeleri bu karışıma ilave edip bir kaşık ya da spatula yardımı ile yavaşça birbirine karıştırın. Elde edeceğiniz malzeme oldukça sıvı olacak ama pişerken kaesekuchen kıvamına gelecek.
En az 28 cm çapında bir kelepçeli fırın kabına bu karışımı döküp (Eğer meyve kullanacaksanız önce karışımın yarısın döküp meyveleri yerleştirin sonra kalan karışımı üzerine ilave edin) 160 – 180 derecede yaklaşık 1 saat pişirin. 1 saat dolmadan üzeri kızarmaya başlarsa bir alüminyum folyo ile üzerini kapatıp pişirme işlemine öyle devam edin. Kalıbınızın en az 28 cm olması gerçekten önemli çünkü daha küçük bir kalıp için bu malzeme fazla gelip taşabilir. Son aşamada üzeri hafifçe kızarmış bir hale gelmiş olmalı. Ben pişirdiğimde 180 derecede pişirdim ve üzeri biraz çatladı. Bir dahaki sefere ısıyı biraz daha düşük tutmayı deneyeceğim. Ama bu her fırın modeline göre değişebileceğinden siz de mükemmel sonuca ancak birkaç sefer sonra ulaşabilirsiniz.

Eğer sunumun mükemmel olmasını istiyorsanız çatlakları kapatmak için kırmızı orman meyveleri peltesi ile süsleyebilirsiniz.

Kral Pastası

>
Elvire… Çocuklarımız sayesinde tanışmış olsak da biz aradan geçen yıllarda dostluğumuzu onların arkadaşlığından çoook daha ilerilere taşıdık.. Beraberce ikinci çocuklarımızın doğumuna ve onların büyümesine; anaokuluna, ilkokula başlamasına şahit olduk. Kendi anne ve babalarından çok uzaklarda yaşayan ebeveynler olarak acil durumlarda birbirimizin çocuklarına baktık. Blogumun neredeyse ilk yazılarından biri olan Tarte Tatin tarifi de Elvire’e aitti. Bugün yazacağım Kral pastası da Elvire’den.
Fransa’da yeni yılın ilk pazar günü yapılan bu pastanın içinden porselenden yapılmış minnacık bir figür çıkıyor. Bu figürler minik birer oyuncak bebek olabildiği gibi minik hayvanlar, çizgi film karakterleri(yeni nesil için:), taç ya da başka şekillerde de olabiliyor. Bu figür kime çıktıysa o kişi günün kralı ya da kraliçesi oluyor ve başına özel olarak hazırlanmış bir taç takılıyor. Yıllar önce Elvire bizi kral pastası yemeye davet ettiğinde tam olarak ne ile karşılaşacağımızı bilmiyorduk ama o gün çocuklarla beraber o kadar eğlendik ve pastayı o kadar sevdik ki biz de bunu bir gelenek haline getirdik. Minik Figür kime çıkarsa parti ertesi yıl onun evinde yapılıyor ve bu yıl sıra Ayşegül‘de.
Tarifi geçen yıl Elvire’den almış ve geçen yılki pastamızın fotoğraflarını da çekmiştim ama blog’a koymak için uygun zamanı bekledim. Şimdi Yeniyıl öncesi bu tarifi yayınlamak uygun olur diye düşündüm. Yeni yılın ilk pazarında arkadaşlarına sürpriz yapmak isteyenler pastanın içine gizlemek için minik bir sürpriz bulmak zorundalar:)Fransızlar bu oyuncağı pastayı pişirmeden önce bademli dolgunun içine sakladıkları için porselenden yapıyorlar ama siz sürpriz yumurtalardan çıkan oyuncaklar gibi plastik malzemeden bir oyuncak kullanmak isterseniz pasta piştikten sonra kimse görmeden kenarını kaldırıp bademli dolgunun içine oyuncağı saklayabilirsiniz. Yalnız yemeden önce misafirlerinizi uyarın ki kimsenin dişi kırılmasın;)

Kral Pastası
Malzemeler
400 gr rulo Milföy hamuru
1 yumurta sarısı

Dolgu için
2 yumurta
150 gr toz şeker
200 çiğ badem (soyulmuş)
2 yemek kaşığı rom(isteğe bağlı)

Tarif
Önce dolgu malzemesi için bademleri rondo ya da blenderda incecik çekiyoruz. Ayrı bir kapta önce yumurtaları çırpıp sonra da şekeri ilave edip tekrar çırpıyoruz. Şeker iyice eridiğinde bademleri ve eğer istiyorsanız rom’u ilave edip hepsini bir kaşıkla karıştırın. Eğer alkol ile bir probleminiz yoksa iki kaşık rom bu dolguya gerçekten çok yakışıyor tavsiye ederim. Milföyü kalıbın dibine yayana kadar dolgu malzemesini buzdolabına koyun.
Milföy hamurunu bazı marketlerde rulo halinde satıyorlar. Bu pasta için milföyü yuvarlak bir kalıba yayacağımız için rulo olarak satılan hamurları tercih edebilirsiniz ama eğer bulamazsanız kare hamurları da birbirine yama yaprak kullanabilirsiniz. 26 cm’lik kelepçeli bir kalıbı yağlayıp milföy hamurunu da uygun boyutta kesip dibine yerleştirin. Hamurun üzerine dolgu malzemesini döküp yayın. Eğer ısıya dayanıklı porselen bir oyuncak bulduysanız şimdi içine koyun. Sonra da hamurun kalan yarısını yine uygun olarak kesip üzerine koyun. Hamurun üzerini bıçakla baklava şeklinde çizin ve üzerine yumurta sarısını sürün.
180 derecelik fırında yaklaşık 30 dakika, üzeri biraz kızarıncaya kadar pişirin. Pasta pişerken günün kralı/kraliçesi için bir taç hazırlamayı da unutmayın.
Bu pasta ılıkken muhteşem oluyor. O neden aynı gün yapmanızda fayda var. Tüm milföyler gibi soğuduğunda hamuru donuklaşıyor. O nedenle ertesi güne kalırsa da ısıtarak yemenizi tavsiye ediyorum.
Hepinize İYİ YILLAR dilerim!

>Cup Cake (Muffin) Barbara

>
Mutlu Noeller! Frohe Weihnachten!
Bugün Noel ve ailemin bir bölümü Almanya’da karla buzla savaşırken biz de İzmir’de camlarımıza kar spreyleri ile kar taneleri çizerek kış havasına girmeye çalışıyoruz;)
Epey uzun bir zamandan beri yazmadığım bu arada blog için çalışmadığım anlamına gelmiyor. Tam tersine geçen zamanda pek çok yeni tarif denedim. Bu aralar özellikle cup cake ya da muffin tarifleri üzerine yoğunlaştım. Denediğim 3-4 tarif arasından hem kolaylığı, hem lezzeti hem de ertesi günlerde de tazeliğini yitirmemesi açısından en çok beğendiğim tarif Almanya’daki Barbara yengemden gelen tarif oldu o nedenle tarifin ismini de ona adadım:)Tarifin orjinalinde bu kadar çok çeşit yoktu ama son haftalarda yaptığım denemelerden sonra aşağıda isteğe bağlı satırlarını da ben ilave ettim. Birçoğunu kendim zaten denedim birkaç tanesini de incelediğim diğer tariflerden derledim. Benim favorim tabiiki Tarçın, karanfil ve zencefilli cup cake ile bitter çikolata kaplaması.
Fotoğrafta görülenler ise Defne’nin doğumgünü partisi için hazırlanan Nutella dolgulu üzeri çikolata kaplamalı çeşidi.. Doğumgünü için kocaman bir pasta yerine bu kez cup kekler yapıp süsleyerek mumları da onların üzerine koyduk. Alternatif bir doğumgünü pastası oldu.
Favorim olan baharatlı cup cake için de bir isim buldum: Cup Cake “Noel” Diğer türler için isim bulma olayını herkesin kendi yaratıcılığına bırakıyorum.
İşte Almanya’dan gelen tarif:
Cup Cake Barbara
Malzemeler:
150 gr Tereyağı
150 gr şeker
3 yumurta
180 gr un
100 gr file badem ya da fındık
1 1/2 tatlı kaşığı kabartma tozu
1 paket vanilya şekeri
1 fiske tuz
İsteğe bağlı olarak hamura yapabileceğiniz ilaveler:
– 100 gr kadar rende çikolata ya da
– 100 gr kadar damla çikolata ya da
– 2 küçük paket bonibon ya da
– Tarçın, Karanfil ve(veya) zencefil “CUP CAKE NOEL”

İsteğe bağlı dolgu malzemeleri
– Nutella ya da benzeri bir çikolatalı krema
– Çok sulu olmayan istediğiniz herhangi bir reçel
– Yarım paket labne ve reçel karışımı
– Bir kutu(200 ml) çırpılmış krema + biraz reçel karışımı

İsteğe bağlı kaplama malzemeleri
– 100 gr kaplamaya uygun çikolata ya da 1 paket Dr Oetker Glazür
– Bir kutu(200 ml) krema ve 2-3 çorba kaşığı pudra şekeri (çırpılacak)
– 100 gr pudra şeker ve birkaç çorba kaşığı limon suyu ile hazırlanmış glazür

Tarif:
Oda sıcaklığında biraz yumuşamış olan tereyağını şeker ve vanilya şekeri ile iyice çırpıp (bembeyaz olana kadar çırpın)yine oda sıcaklığında olan yumurtaları birer birer ilave edin. Her yumurtayı en az bir dakika çırpmaya özen gösterin. Ayrı bir kasede karıştırdığınız un, kabartma tozu, file badem(ellerinizde biraz kırarak ilave edin) ve isteğe bağlı olarak koyabileceğiniz baharat, çikolata ya da bonibonları da ilave edip hamuru çok fazla çırpmadan bir spatula ya da kaşık yardımı ile karıştırın. Cup Cake kalıplarınızın deliklerine kağıt kalıplarınızı yerleştirip her bir kağıt kalıbın içine 1-2 çorba kaşığı kadar hamur koyun. Bu miktar hamur tam 12 adet normal boyutlu cup cake için yeterli oluyor. Önceden ısıttığınız 180 derecelik fırında yaklaşık 25 dakika pişirin. Üzerleri hafifçe kızarıp içine batırdığınız kürdanın ucu temiz çıkıyorsa kıvamında pişmiş olmalılar.

Eğer içlerine Nutella doldurmak istiyorsanız bir pastacı şırıngasına ihtiyacınız olacak. Biraz ısıtarak yumuşattığınız nutellayı pastası şırıngasına doldurup henüz ılık olan cup keklerinizin tam tepesinden bastırıp keki çatlatmadan içine bir miktar sıkın(çok fazla olmayacak) Üzerini çikolata kaplamak için kaplamaya uygun çikolatanızı ben mari usulü ile ısıtıp keklerinizin üzerine sürün. ya da bu konularda acemi iseniz en iyisi marketlerde kek malzemelerinin yanında satılan Dr. oetker glazür kullanın.
Diğer dolgu malzemelerini de aynı şekilde pastacı şırıngası kullanarak keklerin içine doldurabilirsiniz. Ama krema ya da labne kullandığınızda ertesi güne kalanları buzdolabında muhafaza etmeniz gerekecektir ve bu da kekinizin daha çabuk bayatlamasına neden olur. Bu nedenle aynı gün yenmeyecek kekleri mümkün olduğu kadar bu malzeme ile doldurmayın. Kekler soğuduktan sonra içine şırınga ile bir malzeme doldurmak güçleşir haberiniz olsun..
Kaplama olarak pudra şekerli limonlu glazür kullanmak isterseniz 100 gr pudra şekerinin üzerine damla damla limon suyunu ilave ederek koyu kıvamlı bir karışım olduğunda henüz ılık keklerin üzerine sürün. Bu malzemeye gıda boyası ilave ederek renkli cup kekler elde edebilirsiniz.
Daha kalorili kekleri tercih ediyorsanız pudra şekeri ya da vanilya şekeri ile tatlandırdığınız çırpılmış krema ile de süsleyebilirsiniz.
Ana tariften fazla uzaklaşmadan onlarca farklı cup kek yartamanız mümkün. Kolay gelsin ve Afiyet olsun.

>Köstebek Pastası

>
Haftalardır bloguma ulaşamadıktan sonra sonunda bu akşam sayfadaki hatanın giderildiğini ve blogumun kumanda paneline ulaşabildiğimi fark ettim. Aradan geçen zamanda en az 2 ya da 3 tarif fotoğrafları ile beraber bloga yazılmak üzere hazır hale gelmişti. Sondan başa doğru giderek biriken tarifleri yazmaya hemen bu gece başlıyorum:
Geçtiğimiz hafta içinde eşimin yaş gününü kutladık. Eşimin “Rote Grütze” sevdiğini bilen annem Bursa’dan gelirken elinde Rote Grütze’li (Kırmızı orman meyveli pelte)bir Köstebek Pasta tarifi ile gelmişti. İlk denemeden olumlu puan alan pasta hemen bloga yazılmayı hak etti. Köstebek pastalar genellikle yapılan kakaolu bir pandispanyanın içinin bir miktar oyularak meyve ve krema ile doldurulması ve oyulmuş olan kısmın kırıntılar haline getirilerek üzerine serpilmesi ile elde ediliyor. Adını da sanki bir köstebeğin toprağın üzerinde yaptığı tümseklere banzemesinden alıyor. Bizim tarifimizde meyve yerine kırmızı orman meyveleri ya da vişne peltesi kullanılıyor. Çikolata, vişne ve vanilya uyumunun nefis bir örneği.. Pandispanya hamuruna konulan supangle tozu sayesinde keki de nefis bir aromaya sahip oluyor. Supangle tozu kullanmak istemeyenler 3-4 çorba kaşığı kadar kakao, 2 çorba kaşığı nişasta ve 2-3 çorba kaşığı şeker kullanarak yine kakaolu bir pandispanya elde edebilirler ama Supangle tozu ile nefis bir kek elde ediliyor.İşte tarifimiz (Woche Heute dergisi-No 20/10) :
Köstebek Pastası
Pandispanya için Malzemeler:
3 Yumurta
125 gr Şeker
1 fiske tuz
60 gr un
1 paket “supangle” (toz halinde)
1 1/2 tatlı kaşığı kabartma tozu

Meyve peltesi ve Krema için malzemeler:
400-500 gr vişne, frambuaz ya da karışık kırmızı meyve
250 ml (bir bardak)vişne suyu
2-3 çorba kaşığı şeker
2-3 çorba kaşığı Mısır nişastası

2 paket krema(400 ml)
1 paket vanilya şekeri
2-3 çorba kaşığı pudra şekeri
2 paket krema sertleştirici (Dr Oetker)

Tarif
Bu pastayı bir gün önceden hazırlarsanız buzdolabında bir gün demleneceğinden(!) daha lezzetli oluyor. Pandispanya için yumurtaların aklarını sarılarından ayırıp mikser ile aklarını çırpmaya başlayın. Bu arada yavaş yavaş şekeri ve bir fiske tuzu ilave edin ve kaskatı olana kadar çırpın. Unu ve supangle tozunu bir kabın içinde iyice karıştırın. Şimdi sırası ile yumurta sarılarını unu ve supangle tozunu ilave edip hafifçe karıştırarak yumurta köpüklerini çok söndürmeden tüm malzemeleri birbirine yedirin. Yağlanmış kelepçeli bir pandispanya kalıbına(26 cm çaplı) hamuru döküp üzerini düzeltin ve önceden ısıttığınız fırında 175 derecede yaklaşık 25 -30 dakika pişirin. Fırınınızdan emin olamadıysanız 25 dakikadan sonra her 5 dakikada bir, bir kürdanı kekin ortasına doğru saplayıp pişip pişmediğini kontrol edin. Kürdan kekin içinden neredeyse temiz çıkıyorsa kek pişmiş demektir. Ama üzerine yapışan cıvık hamur parçaları varsa birz daha dursun demektir.
Kek piştikten sonra tel ızgaranın üzerina alıp soğumaya bırakın.
Şimdi bu keki oymak için elinize bir çorba kaşığı alın ve kenarlarından ve dibinden 1-2 cm kalacak şekilde oymaya başlayın. İçinden çıkan hamurları bir tabağa koyup biraz kuruması için üzerini kapatmadan açık havada bırakın. Bunları daha sonra kırıntı haline getirip pastanın üzerine serpeceğiz.
Meyve peltesi için vişne suyundan az bir miktar ayırıp bir kasenin içinde mısır nişastasını bu vişne suyu ile ezin. Diğer meyveleri meyve suyu ve şeker ile birlikte bir taşım kaynatın. Şimdi ezdiğiniz nişastayı karıştırarak bu meyvelere ekleyin. Koyu kıvamlı (ama akışkan olmalı) bir hale gelmiyorsa biraz daha nişastayı su ya da meyve suyu ile ile ezip ekleyin. Bu arada tadını da kontrol edin şekeri sizin için az ise biraz şeker ilavesi yapabilirsiniz. Pelte biraz ılınınca kekin çukur kısımlarını bu pelte ile doldurup buzdolabında soğutun.Peltenin bir kısmını üzerini süslemek için ayırın(3-4 çorba kaşığı kadar).
Pelte soğuduğunda kremanızı vanilya şekeri ve pudra şekeri ile önce hafifçe çırpıp sonra krema sertleştirici ekleyip krema sertleşene kadar iyice çırpın. Peltenin üzerine hafif bombeli bir şekil vererek kremayı yayın ve buzdolabında soğutun. Servisten önce kalan meyve peltesini pastanın ortasına yayıp diğer kısımlarını hamur kırıntıları ile kaplayın. Afiyet olsun!

>Bir Sitem!

>
Geçen Pazar Milliyet Pazar ekinin ana sayfasını elime aldığımda şaşkınlıktan bir çığlık attım.. Blogumda aşağıda yer alan Fotoğrafın aynısı Milliyet Pazar ekinin ana sayfasında yer alıyordu..Önce acaba benzer bir fotoğraf mıdır diye düşündüm ve hatta duruma inanamadığım için bilgisayarı açıp blogumdaki fotoğrafa bir daha baktım. Ama kuşkusuz ki bu fotoğraf benim iki yıllık vişne likörüm ve yanında da yamru yumru “çakma mon cheri’lerim” idi!!
Sanal alemde bloggerların fotoğraflarının sık sık kopyalanıp başka bloggerlar tarafından kullanılması pek sıradan bir durum haline gelmiş olsa da gazetelerin de aynı şekilde çalıştıklarını bilmiyordum ve bu durum karşısında tam anlamı ile şok oldum! Gazeteye yazdığım mesajlara sadece Mehmet Yalçın tarafından bir cevap geldi.. O da ana sayfaya konulan resimden kendisinin sorumlu olmadığı, ancak konuyı sayfa sekreterine aktardığı ile ilgili bir mesajdı. Başka da hiç bir açıklama gelmedi.
Sanal alemde çalınan fotoğraflarla ilgili hakkımızı nasıl arayabileceğimize dair bilgisi olanların ya da bu konuda tecrübesi olanların bilgi vermesini rica ediyorum..